[print-me]
| پناه میبرم به الله از شرِّ شیطانِ مَطرود | أَعُوذُ بِاللّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ |
| ترجمه واژه‌ای: محمدکاظم معزی | ترجمه تفسیری: صادق تقوی |
| سوره بلد که سوره سی و هفتم است، در آن با دلایلی محکم، ثابت میشود که خلقت انسان برای تربیت های آینده، مخصوصا آخرت، است و بشر باید در این دنیا روی برنامه تربیتیِ دین الله رنج بکشد تا در آخرت به گنج رستگاری برسد، همانطور که اگر پدر و مادر رنج نکشند، فرزند خوبی تربیت نخواهد شد و هم اگر پیغمبرانی مانند محمد نیایند و از ثروت و آسایش دست نکشند، یک نهضتِ تربیتیِ اسلامیِ عجیب، بوجود نخواهد آمد. | ||
| بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ | ||
1 لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ | ||
| سوگند نيارم بدين شهر | لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ | 90:1 |
| این شهر که همچون توئی در آن (۱) | ||
| و تويى، جاى گزين در اين شهر | وَ أَنتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ | 90:2 |
| با این همه آزارها، به رساندنِ پیغام مشغولی، و بی احترامی میشوی (۲) | ||
| و پدرى و آنچه فرزند نهاد | وَ وَالِدٍ وَ مَا وَلَدَ | 90:3 |
| و همچنین پدر و مادر که برای تربیت فرزند خود باید رنج بکشند و نیز رنجی که فرزندان، برای تربیت خود می بینند، همه شاهد و گواهند (۳) | ||
4 لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي كَبَدٍ | ||
| كه آفريديم انسان را در رنج | لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي كَبَدٍ | 90:4 |
| که ما انسان را در رنج آفریده ایم؟ (۴) | ||
| آيا پندارد كه توانايى ندارد هرگز بر او، كسى | أَ يَحْسَبُ أَن لَّن يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ | 90:5 |
| آیا با این قانونِ محکمِ انسانی، آن انسانِ بانفوذ و مغرور و توانا، تصور میکند که دیگر کسی زورش به او نمیرسد؟ (۵) | ||
| گويد تباه كردم مالى انبوه را | يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُّبَدًا | 90:6 |
| او پی در پی به مردم میگوید، که مالی فراوان تلف کردم تا به چنین مقامی رسیده ام (یعنی صاحبان مقام که حاضر نیستند، حقا برای اصلاح مردم فداکاری نمایند، برای فریب مردم پی در پی می گویند، که در گذشته برای مردم چنین و چنان کرده ام و بنابر این حق بود که به چنین مقامی برسم و حالا دیگر نباید زحمت بکشم و به بیچارگان کمک کنم، بلکه باید از زحمات گذشته ام، به نفعِ خودم استفاده ببرم) (۶) | ||
| آيا پندارد كه نديدش، كسى | أَ يَحْسَبُ أَن لَّمْ يَرَهُ أَحَدٌ | 90:7 |
| آیا چنین شخصی گمان می کند که کسی او را ندیده؟ (معمولا اینگونه اشخاص با اینکه میدانند مردم او را میشناسند و دیده اند که با چه حیله هائی از هیچ، به این مقام و ثروت رسیده اند، خود را به نادانی میزنند و پی در پی، منّت وجودِ خود را بر مردم می گذارند و با نطق های آتشین، خود را دلسوز و فداکار جامعه در گذشته معرفی میکنند و چیزی از مردم طلب کارند) (۷) | ||
8 أَ لَمْ نَجْعَل لَّهُ عَيْنَيْنِ | ||
| آيا ننهاديم برايش ديدگانى | أَ لَمْ نَجْعَل لَّهُ عَيْنَيْنِ | 90:8 |
| آیا ما که خالق او هستیم برای او دو چشم ننهاده ایم؟ (۸) | ||
| و زبانى و لبانى | وَ لِسَانًا وَ شَفَتَيْنِ | 90:9 |
| و یک زبان و دو لب قرار ندادیم؟ (خالق عالم به انسان دو چشم داده تا هم خود را خوب ببیند و هم دیگران و هم گذشته و آینده بشر را و یک زبان داده، که کمتر حرف بزند و دو لب در جلوی زبان انسان نهاده، تا حرفی را که میخواهد بزند، با دو لب خود جلوی آنرا بگیرد، تا خوب نتیجهِ سخن گفتن خود را نیندیشد، سخنی نگوید، ولی اشخاص خود خواه و مغرور کم عمل می کنند و از گذشته پر میگویند و اصلا نمیخواهند دقت نظر داشته باشند) (۹) | ||
| و رهبريش كرديم بدان دو پشته | وَ هَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ | 90:10 |
| آری، ما او را به آن دو راه خوب و بد، کاملا برجسته و روشن، از طریق عقل و دین راهنمائیش کردیم، تا يقين کند که برای رستگاری حقیقی آینده اش، باید در راه بهبود اجتماع، همچون پدر و مادر و مصلحین حقیقی جامعه و پیغمبران و طرفداران جدی آنان، فداکارانه به خود زحمتهای سختی دهد (۱۰) | ||
11 فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ | ||
| پس برنيامد، بر آن پشته | فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ | 90:11 |
| ولی او در زندگی خود نخواسته است که از کوه بالا رود (۱۱) | ||
| و چه دانستت چيست، آن پشته | وَ مَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ | 90:12 |
| و تو نمیدانی که بالا رفتن از کوهی دشوار، چه میباشد (۱۲) | ||
| آزادكردن يك بنده | فَكُّ رَقَبَةٍ | 90:13 |
| مانند آنست، آزاد کردنِ یک انسانِ گرفتار (بصورت اسیر یا بنده یا گرفتاران مشابه اینها) (۱۳) | ||
| يا خورانيدنى در روز پريشانى | أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ | 90:14 |
| یا خوراک دادن، در زمان قحطی (۱۴) | ||
| به يتيمى خويشاوند | يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ | 90:15 |
| به یتیمی آشنا (۱۵) | ||
| يا بينوايى خاكسار | أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ | 90:16 |
| یا مسکین زمین گیر (۱۶) | ||
| سپس گشت از آنان كه ايمان آوردند و سفارش كردند به صبر و سفارش كردند به مهربانى كردن | ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ تَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَ تَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ | 90:17 |
| و این نیز به شرطی است، که از دسته کسانی باشد، که به پیغامِ الله ایمان آورده باشند و خود و دیگران را به صبر و شجاعت تشویق کنند و به دلسوزی های اجتماعی، یکدیگر را سفارش نمایند (۱۷) | ||
| آنانند ياران راست | أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ | 90:18 |
| اینانند، آن مردمِ خوشبخت و راست( ۱۸) | ||
| و آنان كه كفر ورزيدند به آيتهاى ما آنانند ياران چپ | وَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ | 90:19 |
| و کسانی که سخنان مستدل ما را انکار نمودند، آن مردمِ بدبخت و کج می باشند (۱۹) | ||
20 عَلَيْهِمْ نَارٌ مُّؤْصَدَةٌ | ||
| بر ايشان است آتش افروخته | عَلَيْهِمْ نَارٌ مُّؤْصَدَةٌ | 90:20 |
| که بر آنان آتشی است که از همه طرف، بر ایشان بسته شده است (۲۰) | ||