| اَسب های غارتگران که در تاریکی شب، نفس زنان حرکت میکنند (1) | وَالعادِياتِ ضَبحًا | 100:1 |
| و از برخوردِ سُمِّ شان با سنگ، جرقّه ها ایجاد مینمایند (2) | فَالمورِياتِ قَدحًا | 100:2 |
| و سپیده ی صبح، مردمِ بیخبری را ناگهان غافلگیر کرده و به غارتِ اموالِ ایشان می پردازند (3) | فَالمُغيراتِ صُبحًا | 100:3 |
| و گرد و غباری از خود میگذارند (4) | فَأَثَرنَ بِهِ نَقعًا | 100:4 |
| و خود را در میانِ گرد و غبار پنهان میدارند، این ها، بزرگترین گواه در تاریخ بشری هستند (5) | فَوَسَطنَ بِهِ جَمعًا | 100:5 |
| که انسان نسبت به پروردگار ِخود، ناسپاس است (داستانِ ستمگری و خودخواهی ها و مال دوستی ها و نا فرمانی هایِ انسان در تاریخِ بشری بسیار است که نمونه ای از آن، یک صحنه از غارتگریهایِ اعرابِ بت پرستِ مکه بود که در سوره ی عادیات، ذکر شده. در تاریخِ بشر سال و ماهی نیست که صدها مشابه ی آن دیده نشود که یکی، حمله غافل گیرانه ی دو قدرتِ شمال و جنوبِ ایران، در شهریور 20 بود و دیگر، حمله ی هوایی انگلیس و فرانسه و اسرائیل به سوئز، که خاطره ی غارتگری فوق را به طرزِ جالبتری زنده کرده است) (6) | إِنَّ الإِنسانَ لِرَبِّهِ لَكَنودٌ | 100:6 |
| و خودش نیز بر اینگونه کارها گواه است (آیا انسانی در دنیا بوده و هست که بدیهای همجنس خود را که همه از مال دوستی و هوس خواهیِ آنان سر چشمه می گیرد، ندیده باشد؟ آیا این مشاهدات، بزرگترین دلیل بر بد بودنِ اکثریتِ نزدیک به تمامِ بشر نیست؟ آیا تمامِ فریب خوردن های انسان ها، از این نبوده که گولِ ظاهرِ آراسته ی همجنسِ خود را خورده و به انسانیتِ مدعیانِ انسانیت اطمینان کرده اند؟) (7) | وَإِنَّهُ عَلىٰ ذٰلِكَ لَشَهيدٌ | 100:7 |
| و یقیناً، عشق و دوستی انسان به مال پرستی، بسیار شدید است (و بخاطرِ این عشق است که دست به غارتگری و تجاوز می زند) (8) | وَإِنَّهُ لِحُبِّ الخَيرِ لَشَديدٌ | 100:8 |
| پس آیا او نمی داند، زمانی خواهد رسید که آنچه در قبرها است، زیرو رو خواهد شد؟ (اشاره به زنده شدنِ مردگان در زمینِ آخرت است ) (با توجه به آیه 4 از سوره انفطار و آیه 21 از سوره عبس این قبرها، قبرهای فضاییِ ارواحِ دنیائیِ روی زمین است، که از زمانِ انتهای قیامتِ اول، و متلاشی شدنِ زمین و کوهها، و حتی قبلِ آن، یعنی زمانِ مرگِ اول را شامل میگردند، و در آن زمان تمامِ ارواحِ مردگانِ بدکار، که در قبر های فضائی خود در عالمِ برزخ می باشند، با دیدنِ عذابِ بسیار سختی بیهوش میشوند و دچارِ مرگِ دومِ خود، بر طبق آیه 35 و 56 از سوره دخان و آیه 59 از سوره صافات، میگردند، تا پس از 49 هزار سال طبق اول سوره معارج و آخر سوره زمر به زمانِ قیامتِ دوم یا قیامتِ کبری برسد و آنان از قبرهای زمین آخرت بیرون آیند.) (9) | أَفَلا يَعلَمُ إِذا بُعثِرَ ما فِي القُبورِ | 100:9 |
| و آنچه در سینه ها ثبت شده، به نتیجه اش می رسد (در اصطلاحِ قرآن شخصیتِ روحی هر انسانی صدر یا سینه ی اوست و آن چون در قسمتِ بالای بدن قرار گرفته، به نام سینه روحی معروف است و مرکز توجه ی روح نیز در اصطلاحِ قرآن، قلب نامیده میشود که بر اساسِ راهنمائیهای قرآن، هم نزدیکِ قلب است، و هم حنجره و قصبه الريه. این تذکرات منافاتی با محل های مخصوصِ مادی در مغز و بصل النخاع برای اعمال و افعال بشر ندارد. و سینه و قلبِ روحی بوسيله دستهائی روحی و ارتباطاتیِ روحی با روحِ سلولی هر یک از سلولهای بدن و مغز و غیره مربوطند و فرماندهی روحی را در بدن بدین وسیله عهده دارند. و بدن که از بین رفت، تمام اعمال انسان در حافظه روح انسان بصورت خاطره هائی روحی میماند و در آخرت بصورتِ یک پرونده ی روحی، آشکار میگردد.) (10) | وَحُصِّلَ ما فِي الصُّدورِ | 100:10 |
| بیشک، پروردگار ایشان در آنروز به ایشان بسی آگاه است (11) | إِنَّ رَبَّهُم بِهِم يَومَئِذٍ لَخَبيرٌ | 100:11 |
