|
| بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ | |
بگو پناه می برم به پروردگار مردم | قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ | 114:1 |
بگو پناه می برم به پروردگار مردم (1) |
به پادشاه مردم | مَلِكِ النَّاسِ | 114:2 |
و به پادشاه مردم (بر طبقِ آیاتِ قرآنی، الله تعالی، هم در دنیا و هم در آخرت مالک است و انحصارِ مالکیت در آخرت، به الله، و نفیِ اختیار ِانسان ها، مربوط به زمانِ پاداش است و آیه «مالک یوم الدین » در حقیقت نفیِ شفاعتِ موردِ نظرِ مشرکان را می نماید) (۲) |
به خداى مردم | إِلَهِ النَّاسِ | 114:3 |
و به خدای مردم (خدا ترجمه ی اله است، نه ترجمه ی الله، و معنای آن، خالق نیست، بلکه معنای آن، کار راه انداز و همه کاره ی مردم است، و روی همین اصل، کسی که از روحِ مرده ی مقدسِ خود، توقعِ کار راه اندازی برای خود داشته باشد، آن روحِ مقدس را خدای خود دانسته و مشرک است و روی همین اصل بوده که بت پرستان، خالق عالم را یکی می دانستند و در عینِ حال او را خدای خدایان می شمردند و خدایان خود را مخلوق خالق عالم می دانستند، و امروزه نیز هندو ها و سایرِ بت پرستانِ عالم، جز اینگونه عقاید را ندارند، و متاسفانه هم مسیحیان این عقيده ها را دارند و هم مسلمانانِ گمراه شده، در قرآن هیچ سوره ای نیست که اینگونه عقاید را رد نکند و همین طور بوده، انجيلِ حقیقیِ حضرتِ عیسی) (۳) |
از بدى وسوسه كننده ی، نهان شونده | مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ | 114:4 |
از شرِّ آن وسوسه کننده ی پنهانی (4) |
آنكه وسوسه كند در سينه هاى مردم | الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ | 114:5 |
که در سینه های مردم وسوسه می کند (۵) |
از پريان و مردم | مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ | 114:6 |
چه از جنس جن باشد و چه از جنس انسان (در قرآن تمامِ انواعِ فریب دهندگانِ انسانی، بنام شیطان معرفی شده اند و معمولا تمامِ فریب دهندگان، چه فریب دهندگانِ مذهبی و چه فریب دهنده گانِ سیاسی و اجتماعی، از نظرِ فریب خورنده، مخفی هستند، و در پشتِ پرده، سر نخِ خود را در بازیگری های ایشان بدست دارند، و کسی از فریب کارِ اصلیِ خود خبر ندارد، و از ظاهر آراسته و وسوسه های حق بجانبِ واسطه ها، فریب می خورد و اما فريب کارانِ جنی موضوعی است که چون کاملا بر انسان ها پوشیده است، کمتر کسی بدان معتقد است، ولی چنان که در سوره الرحمن دیدیم وجودِ آنها حتمی می باشد، و امروزه جنسِ آنها را دانشمندان، بنامِ ضدِّ ماده، کشف کرده اند و عملا نیز گاه حس می کنیم که در ما خيالاتی پدید می آید که باعث بدبختی ماست و منشاء آن را نمی دانیم و قرآن منشاءِ این ها را به شرطی که مادی و انسانی نباشد، جنّی می داند، و چرا آنها به انسان چنین می کنند، خود بحثی جداگانه دارد، و اثرِ کارِ ایشان، بیشتر در اشخاص ساده لوح و احساساتی و غیر منطقی است) (6) |