020 فيل

این سوره تهدیدی است از خالق عالم نسبت به کافران مکه که محمد و یارانش را تهدید به قتل میکردند، و الله در این سوره به محمد میگوید که ما تمامِ کوشش های این قوم را بر علیه تو و یارانت نقشِ بر آب میکنیم و کاری می نمائیم که خودشان ذلیل و منکوبِ تو شوند، و ما و تمامِ مردمِ امروز، میدانیم که پس از بیست سال، از نزولِ این سوره، کفار مکه چنین شدند.

بنابر آنچه مورخین می گویند، در حدودِ زمانِ تولدِ پیغمبر اسلام و یا حداکثر چهل سال قبل از تولد پیغمبر اسلام (به اختلاف روایات) اَبرَهه نامی که حاکم یمن بود، از طرفِ نجاشی پادشاه حبشه که مسیحی و از مسیحیت طرفداری میکرد، مامور شد با قشونی مکه را تسخیر نماید و خانه ی کعبه را که بت خانه ی مردم عرب بود، ويران سازد و مردمِ عرب را مسیحی کند، و متوجه ی کلیسای بزرگی که در یمن ساخته بود، گرداند. همراه قشون او تعدادی فیل بودند و آنان میان یمن و مکه، همه جا را فتح کردند تا به نزدیک مکه رسیدند، ولی نزدیک مکه دچارِ عذابی غیر منتظره، یعنی گروههای منظمی از مرغان دریائی شدند، که هر یک، قطعه گِلی سنگ شده در منقار داشتند، و از بالا بر ایشان افکندند، بطوریکه همه یا اقلا اکثر ایشان از جراحات زیاد مردند و خوراکِ لاشخوران هوا و بیابان شدند، و این کارِ الله از آنرو بود که خالق عالم می خواست، مکه و خانه ی کعبه خراب نشود، تا پیغمبر اسلام در آن پیدا شود، و خانه ی کعبه، مرکزِ توحیدِ حقیقیِ خالقِ عالم، و کعبه دنیای آینده اسلام گردد.

حمله ی دسته جمعی مارها یا زنبورها و یا کلاغ ها و امثال اینها را به بعضی شهرها که تلفات زیادی ببار آورده باشند، گاهگاه از روزنامه ها و مجلات شنیده ایم و این اخبار میرساند که خالق عالم هر گاه لازم بداند از این قبیل کارها خواهد کرد، و چلچله ها را هم می بینیم که گِل هائی با منقار خود می آورند و لانه خود را میسازند و بنابر این آنچه در این سوره بیان شده، در طبیعت و به خواستِ قادرِ متعالِ جهان، عملی است، اگر چه بعضی افکار، آنها را نپسندند.