آیه 16. فَعَصَىٰ فِرْعَوْنُ الرَّسُولَ فَأَخَذْنَاهُ أَخْذًا وَبِيلًا - فَعَصَىٰ
- فعل: ماضی
- ریشه: ع-ص-ی
- معنی: نافرمانی کرد
- ساختار: فعل ماضی ثلاثی مجرد، باب فَعَلَ یَفْعُلُ
- فِرْعَوْنُ
- اسم: معرفه
- نقش: فاعل
- معنی: فرعون
- الرَّسُولَ
- اسم: معرفه
- نقش: مفعول به
- معنی: پیامبر
- فَأَخَذْنَاهُ
- فعل: ماضی
- ریشه: أ-خ-ذ
- معنی: گرفتیم او را
- ساختار: فعل ماضی ثلاثی مجرد، باب فَعَلَ یَفْعُلُ
- أَخْذًا
- اسم مصدر: نکره
- نقش: مفعول مطلق (برای تأکید)
- معنی: گرفتنی
- وَبِيلًا
- صفت: نکره
- نقش: صفت برای „أَخْذًا“
- معنی: شدید و سخت
تحلیل معنایی و جمله- نوع جمله: خبری
- ترجمه معنایی: فرعون پیامبر را نافرمانی کرد، پس او را با گرفتنی سخت و شدید گرفتیم.
- توضیح مختصر: در این آیه، به نافرمانی فرعون از پیامبر اشاره شده و بیان می‌شود که خداوند او را به سختی مجازات کرد. فعل‌ها به صورت ماضی آمده‌اند تا بر وقوع قطعی این رویداد در گذشته تأکید کنند.
|
