تجزیه و تحلیل گرامری آیه 4 „مَـالِكِ يَوْمِ الدِّينِ“- کلمات و ریشه‌ها:
- مَالِكِ:
- ریشه: „م-ل-ک“
- معنی ریشه: به معنی مالکیت و سلطه داشتن.
- نقش دستوری: اسم فاعل از فعل ثلاثی مجرد „مَلَكَ“ به معنای „مالک“ یا „دارنده“.
- يَوْمِ:
- ریشه: „ي-و-م“
- معنی ریشه: به معنای روز.
- نقش دستوری: اسم منصوب به عنوان مضاف‌الیه.
- الدِّينِ:
- ریشه: „د-ي-ن“
- معنی ریشه: به معنای حسابرسی، جزا و پاداش.
- نقش دستوری: اسم مجرور به عنوان مضاف‌الیه.
- ساختار جمله:این عبارت یک جمله اسمیه است که از مضاف و مضاف‌الیه تشکیل شده است. „مَالِكِ“ به عنوان مضاف و „يَوْمِ الدِّينِ“ به عنوان مضاف‌الیه عمل می‌کند.
- ترجمه کلی:
- نقش‌های دستوری:
- مَالِكِ: فاعل یا خبر در جمله اسمیه.
- يَوْمِ الدِّينِ: مضاف‌الیه که به مالک تعلق دارد و مفهوم زمان را مشخص می‌کند.
این تحلیل نشان می‌دهد که عبارت به مالکیت و کنترل بر روز جزا اشاره دارد، جایی که اعمال افراد مورد سنجش و پاداش یا عقوبت قرار می‌گیرد. |
