018 ماعون

وای بر نماز خوان هائی که از فلسفه نماز خود غافلند: مطالب بالا چیزی است که از سوره هیجدهم قرآن بدست می آید و متنِ این سوره ی کوچک که به سوره ی ماعون معروف است، این می باشد.

تبصره 1: آنچه اکثر مفسرین در ترجمه و تفسیر این سوره نخواسته اند توجه نمایند و بجای آن بد آموزی هائی را بطور پراکنده از طریق روایات گفته اند، ترجمه ماعون است که معنای حقیقی آنرا که هر کار شایسته و خوب است و در لغت عرب به معروف، معرفی شده، فراموش کرده اند، که لازم بود تذکر داده شود. ماعون را روایتی زکات دانسته و روایتی عاريه های همسایه از همسایه مانند دیگ و تیر و تبر و غیره و روایتی بخشش ها و روایتی کمترین چیز، چون آبکش و نمک و آب که بکسی می دهند و روایتی اطاعت و انقیاد میداند.

تبصره 2: این سوره بطور مسلم در مکه نازل شده و آنانکه آنرا نازل شده در مدینه دانسته اند، این اشتباه را از وجود نماز گزاران در سوره ی فوق کرده اند و ندانسته اند که مردمِ مکه مانندِ تمام بت پرستان دیگر دنیا، نمازی داشتند و حتی مذهبِ خود را مذهبِ ابراهیم و اسماعیل میدانستند و راست هم میگفتند، با این تفاوت که مذهبِ خدا پرستی و آخرت شناسیِ ابراهیم و اسماعیل را به بت پرستی کشانده بودند، همانطور که اکثر مسیحیان فعلی و اکثر مسلمانان فعلی مذهب و دین خود را به بت پرستی ها تبدیل کرده اند و نمی خواهند بدانند که بر طبق آیاتِ بسیاری از قرآن، بت پرستان مکه و تمام بت پرستان دنیا همه معتقد به یک خالق نادیدنی بنام الله هستند و بت پرستی ایشان فقط اینستکه خورشید و ماه و گاو و ستاره ها و پیشوایان مذهبی خود را با فلسفه های مخصوصی مقرب درگاه خدای بزرگ می دانند و آنها را شفیعِ گناهان خود و باب الحوائج خود میشمارند.

برای اینکه دانسته شود، بت پرستان مکه نیز نماز میخواندند، اینک آیه ۳۵ از سوره انفال را ترجمه می نمائیم: و نمازِ بت پرستان مکه در جلوی خانه کعبه، جز این نبود که سوت های مخصوص می کشیدند و دست میزدند «قطعا گاهگاهی کلماتی هم در مدح بتهای خود با تقاضای حاجت از آنها می خواستند ». اگر آنان در نماز خود دقت می کردند، می فهمیدند، این حرکات نه چیزیست که اسم نماز بتوان بر آن نهاد و نه مورد رضای الله است و جز کاری مسخره چیزی نیست.

برای اینکه مسلمانِ حقیقی از نماز خود غافل نباشد، باید معنای دقیق نماز خود را که بسیار آموزنده می باشد، در نظر بگیرد و الا نمازش درست نیست.

و وای بر آنهائی که یک داستانِ ساختگی به حضرت موسی نسبت میدهند که الله به او فرموده: من نماز چوپانی را که چیزهای نامعقولی بنام نماز می گوید، می پسندم تا بدینوسیله مردمانِ غافل از نماز را، به همان حال غفلت و نادانی نگهدارند.

واژه „الماعون“ در زبان عربی به معنای „ابزار“ یا „وسایل کوچک“ است و معمولاً به اشیایی اشاره دارد که در زندگی روزمره استفاده می‌شوند. این کلمه در قرآن کریم نیز آمده است و به نوعی به نیازهای اساسی بشر و کمک به دیگران اشاره دارد.

موارد کاربرد واژه „الماعون“ در زبان عربی:

1. استفاده روزمره: „الماعون“ می‌تواند به ظرف‌ها، ابزار آشپزخانه و وسایلی که در خانه به کار می‌روند، اشاره داشته باشد.
2. معنای اجتماعی: در متون دینی و ادبی، این کلمه به کمک به دیگران و نیازمندان اشاره دارد و نشان‌دهنده اهمیت تعاون و یاری رساندن به یکدیگر است.
3. استفاده در شعر: شاعران عرب معمولاً از این واژه برای بیان مفاهیم انسانی و اجتماعی استفاده می‌کنند.