096-007-002-علق

آیه „أَن رَّآهُ اسْتَغْنَى“

تحلیل گرامری:

1. أَن:
   • نوع کلمه: حرف مصدری
   • وظیفه: مصدری کردن فعل بعد از خود
   • معنی: که
2. رَّآهُ:
   • فعل: „رَأى“ (دیدن)
   • زمان: ماضی (گذشته)
   • صاحب فعل: ضمیر مستتر „هُ“ که به „او“ برمی‌گردد.
   • تحلیل صرفی: رَأى + هُ (فعل ماضی + ضمیر متصل)
   • معنی: او را دید
3. اسْتَغْنَى:
   • فعل: „اسْتَغْنى“ (بی‌نیاز شدن)
   • زمان: ماضی (گذشته)
   • صاحب فعل: ضمیر مستتر تقدیری (او)
   • تحلیل صرفی: فعل ثلاثی مزید (استفعال)
   • معنی: بی‌نیاز شد

ریشه‌های کلمات:

• رَأى:
  • ریشه: ر-أ-ی
  • معنی ریشه: دیدن، مشاهده کردن
• اسْتَغْنَى:
  • ریشه: غ-ن-ی
  • معنی ریشه: بی‌نیاز بودن، غنی بودن

نوع جمله:

این جمله یک جمله فعلیه است که با فعل شروع می‌شود و نشان‌دهنده یک عمل یا رویداد است. در این مورد، جمله به یک وضعیت یا حالت اشاره دارد که در آن فردی خود را بی‌نیاز می‌بیند.

معنی کلی:

ترجمه این آیه به فارسی می‌تواند به صورت زیر باشد:

„که او خود را بی‌نیاز دید.“

این جمله به وضعیتی اشاره دارد که فرد به خاطر احساس بی‌نیازی، ممکن است به راه اشتباه کشیده شود یا دچار غفلت گردد.