087-019-008-أعلى

« Back to Glossary Index
در نوشته های باقیمانده از ابراهیم و موسی (این مطلب اشاره بر اینستکه، سخنان قرآن، در عین حال که مستقیماً از الله است، در پیغام پیغمبران دیگر نیز بوده و بسیار غلط است که تصور شود چون مطلبی از قرآن در تورات است، محمدِ بیسواد از روی توراتی که حتی یهودیان بدان دسترسی نداشتند، یا کتابِ زرتشتی که اصلاً اَعراب از آن بی خبر بودند، یاد گرفته باشد و در قرآن بیاورد) (۱۹)
آیه ۱۹ «صُحُفِ إِبْرَاهِیمَ وَمُوسَىٰ»:

تحلیل دستوری

  1. صُحُفِ:
    • نوع کلمه: اسم جمع
    • موقعیت اعرابی: مضاف الیه مجرور به کسره
    • معنی: صحیفه‌ها یا کتاب‌ها
  2. إِبْرَاهِیمَ:
    • نوع کلمه: اسم علم (اسم خاص)
    • موقعیت اعرابی: مضاف الیه مجرور به فتحه (به دلیل اینکه اسم غیر منصرف است)
    • معنی: حضرت ابراهیم
  3. وَ:
    • نوع کلمه: حرف عطف
    • معنی: و (برای اتصال)
  4. مُوسَىٰ:
    • نوع کلمه: اسم علم (اسم خاص)
    • موقعیت اعرابی: اسم معطوف مجرور به فتحه (به دلیل اینکه اسم غیر منصرف است)
    • معنی: حضرت موسی

ریشه‌شناسی و معانی

  • صُحُف از ریشه «ص‌ح‌ف» گرفته شده و به معنای صفحات، کتاب‌ها یا نوشته‌ها است.
  • این واژه به مجموعه‌ای از نوشته‌ها یا کتاب‌های آسمانی اشاره دارد که به پیامبران ابراهیم و موسی داده شده است.

نوع جمله و معنی

  • نوع جمله: اسمیه
  • معنی کلی آیه: اشاره به کتاب‌های آسمانی که به پیامبران ابراهیم و موسی علیهم‌السلام نازل شده‌اند.

این جمله قسمتی از سوره اعلی است که به صحیفه‌های نازل شده بر پیامبران اشاره می‌کند و اهمیت و قدمت این کتاب‌های آسمانی را یادآوری می‌کند.

Nach oben scrollen