081-013-007-تكوير

تحلیل دستوری:

• وَ: حرف عطف، به معنای „و“ است.
• إِذَا: ظرف زمان شرطی، به معنای „هنگامی که“ می‌باشد.
• الْجَنَّةُ: اسم معرفه مؤنث، به معنای „بهشت“.
  • الـ: حرف تعریف.
  • جَنَّةُ: اسم، از ریشه „ج ن ن“ به معنای „پوشیده شدن“ یا „باغ و بهشت“.
• أُزْلِفَتْ: فعل ماضی مجهول، مؤنث مفرد.
  • ریشه: „ز ل ف“، به معنای „نزدیک شدن“ یا „آوردن نزدیک“.
  • صیغه مجهول نشان‌دهنده این است که عمل بدون ذکر فاعل انجام شده است.

ریشه و معانی:

• ج ن ن: به معنای پوشیده شدن، مخفی بودن است. از این ریشه کلمات مختلفی مانند „جن“، „جنین“ و „جنت“ مشتق می‌شوند، که همگی به نوعی دلالت بر پوشیدگی یا مخفی بودن دارند.
• ز ل ف: به معنای نزدیک شدن یا نزدیک کردن است. در اینجا مفهوم تقریب و نزدیک شدن به کار رفته است.

نوع جمله و معنی:

این آیه جمله شرطیه است که با „إِذَا“ شروع می‌شود و شرایطی را بیان می‌کند که در آینده رخ خواهد داد.

معنی به فارسی:

„و هنگامی که بهشت نزدیک آورده شود.“

این آیه به روز قیامت اشاره دارد که در آن بهشت به افراد نزدیک می‌شود.