074-046-005-مدثر

تحلیل دستوری (نحوی):

1. وَ: حرف عطف است که برای پیوستن جملات یا کلمات به یکدیگر استفاده می‌شود.
2. كُنَّا: فعل ماضی ناقص است، از ریشه «كان». ضمیر «نا» در انتهای آن ضمیر متصل اول شخص جمع (ما) است. فعل ناقص در زبان عربی برای زمان گذشته استفاده می‌شود و به معنای «بودیم» است.
3. نُكَذِّبُ: فعل مضارع است، از ریشه «كَذَّبَ». این فعل مضارع مرفوع و مجزوم است و به معنای «تکذیب می‌کردیم» یا «انکار می‌کردیم» می‌باشد.
4. بِيَوْمِ: حرف «بِ» جار و مجرور است که معمولاً به معنای «به» یا «در» استفاده می‌شود. «يَوْمِ» اسم مجرور است و به معنای «روز» می‌باشد.
5. الدِّينِ: مضاف الیه برای «يَوْمِ» است و مجرور می‌باشد. این کلمه به معنای «دین» یا «جزا» است.

ریشه و معانی:

• كَذَّبَ: ریشه «ک-ذ-ب».
  • معنای اصلی: دروغ گفتن، تکذیب کردن.
  • در اینجا: انکار کردن، باور نکردن.

نوع جمله:

این جمله یک جمله خبری منفی است. در آن، گوینده بیان می‌کند که در گذشته روز جزا را انکار می‌کردند.