آیه 7 „وَلِرَبِّكَ فَاصْبِرْ“ تحلیل دستوری:- وَ: این واو عطف است و برای پیوند دادن به جمله قبلی به کار می‌رود.
- لِرَبِّكَ:
- لِ: حرف جر که معمولاً به معنای „برای“ یا „به“ می‌آید.
- رَبِّ: اسم مجرور و مضاف. از ریشه „ر-ب-ب“ به معنای „پروردگار“ یا „خداوند“.
- كَ: ضمیر متصل و مضاف‌الیه که به معنای „تو“ است.
- فَاصْبِرْ:
- فَ: حرف عطف و تفریع که نتیجه یا علت را می‌رساند.
- اصْبِرْ: فعل امر مفرد مذکر از ریشه „ص-ب-ر“ به معنای „صبر کن“.
ریشه و معانی:- ر-ب-ب (رب): این ریشه در زبان عربی به معنای پروردگار، سرپرست، صاحب اختیار و مربی است. در قرآن عمدتاً به خداوند اشاره دارد.
- ص-ب-ر (صبر): این ریشه به معنای شکیبایی، تحمل، بردباری و ایستادگی است.
نوع جمله:این جمله یک جمله امری است که از مخاطب (در اینجا پیامبر اسلام) می‌خواهد که برای رضای پروردگار خود صبر کند و شکیبا باشد. به طور کلی، این آیه بر اهمیت صبر و شکیبایی در راه خداوند تأکید دارد و از نظر ساختاری یک جمله امری با فعل امر است که فعل آن به صورت مثبت آمده است. | 