آیه 41 أَمْ لَهُمْ شُرَكَاءُ فَلْيَأْتُوا بِشُرَكَائِهِمْ إِن كَانُوا صَادِقِينَ: تحلیل دستوری:- أَمْ: حرف عطف و استفهام انکاری است که برای پرسش استفاده می‌شود و به معنای „آیا“ یا „یا“ آمده است.
- لَهُمْ:
- لَ: حرف جر به معنای „برای“.
- هُمْ: ضمیر متصل برای جمع مذکر غایب و به معنای „آن‌ها“.
- شُرَكَاءُ: مبتدا است و جمع مکسر کلمه „شریک“ به معنای „شرکا“ می‌باشد.
- فَلْيَأْتُوا:
- فَ: حرف عطف و نتیجه‌گیری.
- لْ: لام امر که برای طلب کردن می‌آید.
- يَأْتُوا: فعل مضارع مجزوم به دلیل وجود لام امر، از ریشه „أتی“ به معنای „بیایند“ است.
- بِشُرَكَائِهِمْ:
- بِ: حرف جر به معنای „با“ یا „به“.
- شُرَكَائِ: اسم مجرور و مضاف به معنای „شرکا“.
- هِمْ: ضمیر متصل برای جمع مذکر غایب و به معنای „آن‌ها“.
- إِن كَانُوا صَادِقِينَ:
- إِن: حرف شرط به معنای „اگر“.
- كَانُوا: فعل ماضی ناقص و جمع مذکر غایب از ریشه „کان“ به معنای „بودند“.
- صَادِقِينَ: خبر کان و جمع مذکر سالم از ریشه „صدق“ به معنای „راستگو“.
ریشه‌های اصلی و معانی:- شَرَكَ: به معنای شریک بودن یا شراکت داشتن.
- أتی: به معنای آمدن یا آوردن.
- صدق: به معنای راستگویی و صداقت.
نوع جمله و معنا:این آیه یک جمله پرسشی انکاری است که خداوند با استفاده از آن، ادعای مشرکان مبنی بر داشتن شرکا در کارهای خداوند را رد می‌کند. معنی آیه به فارسی چنین است: „یا آیا آنان شرکایی دارند؟ پس اگر راستگو هستند، شرکایشان را بیاورند.“ این جمله از نوع شرطی است که برای تأکید بر حقیقت و بطلان ادعای مشرکان بکار رفته است. | 