068-031-003-قلم

آیه 31:

تحلیل گرامری

1. قَالُوا: فعل ماضی جمع مذکر غایب از ریشه „ق و ل“، به معنی „گفتند“.
   • ریشه: ق-و-ل
   • وزن: فَعَلُوا
2. یَا: حرف ندا، برای فراخوانی یا توجه دادن.
3. وَيْلَنَا: „ویل“ اسم معرفه به اضافه „نا“ که ضمیر متصل و مضاف‌الیه است. به معنی „وای بر ما“.
   • ویل: به معنی هلاکت و بدبختی
   • نا: ضمیر متصل برای جمع متکلم
4. إِنَّا: حرف تأکید به همراه ضمیر متصل „نا“ برای جمع متکلم. به معنی „ما“.
   • إِنَّ: حرف تأکید
   • نا: ضمیر متصل برای جمع متکلم
5. كُنَّا: فعل ناقص ماضی جمع متکلم از ریشه „ک و ن“، به معنی „بودیم“.
   • ریشه: ک-و-ن
   • وزن: كُنَّا
6. طَاغِينَ: اسم فاعل جمع مذکر از ریشه „ط غ ی“، به معنی „تجاوزگر“ یا „ظالم“.
   • ریشه: ط-غ-ی
   • وزن: فَاعِلِينَ

نوع جمله و معنی

این آیه یک جمله خبری است که بیانگر اعتراف و اظهار ندامت گویندگان است. در اینجا، افرادی که در حال عذاب هستند، اعتراف می‌کنند که دچار طغیان و سرکشی بوده‌اند و این موضوع را با حسرت و پشیمانی بیان می‌کنند.

معنی کلی

آنها گفتند: «وای بر ما، ما واقعاً تجاوزگر بودیم.»