آیه 4 „وَ إِنَّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِيمٍ“ از سوره القلم است. تحلیل دستوری- وَ (و): حرف عطف است که برای پیوستگی و ارتباط بین جملات یا کلمات استفاده می‌شود.
- إِنَّ (إِنَّ): یک حرف تأکید و نصب است که معمولاً برای تأکید بر جمله اسمیه به کار می‌رود و اسم آن را نصب می‌کند.
- كَ (كَ): ضمیر متصل به صورت مفعولی است که به معنای „تو“ است و به اسم إنَّ تعلق دارد.
- لَعَلى (لَعَلى): حرف „ل“ برای تأکید و „على“ یک حرف جر به معنای „بر“ یا „بالا“ است.
- خُلُقٍ (خُلُق): اسم مجرور است که به معنای روش، عادت „اخلاق“ یا „خلق و خو“ می‌باشد و مضاف‌الیه برای „على“ است. برخى از كتب لغت، خلق را به معناى دين و آئين گرفته‌اند، چنان كه در حديثى مى‌خوانيم: مراد از خلق عظيم آئين اسلام است.
- عَظِيمٍ (عَظِيم): صفت برای „خُلُقٍ“ و به معنای „بزرگ“ یا „عظیم“ است. این صفت نیز مجرور است زیرا تابعی از موصوف خود می‌باشد.
ریشه‌شناسی- خُلُق: ریشه این واژه از „خ ل ق“ می‌آید که به معنای آفریدن، ساختن و آفرینش است. در اینجا به مفهوم اخلاق و رفتار به کار رفته است.
- عَظِيم: ریشه این کلمه از „ع ظ م“ می‌باشد که به معنای بزرگی، عظمت و اهمیت است.
نوع جملهاین آیه یک جمله اسمیه تأکیدی است. جمله اسمیه جملاتی هستند که با اسم آغاز می‌شوند و بیانگر توصیف یا حالت مستمر هستند. در اینجا، با استفاده از „إِنَّ“ جمله تأکیدی شده است تا بر اهمیت موضوع تأکید کند، که پیامبر اسلام دارای اخلاقی عظیم و بزرگ است. | 