آیا به این دورویان که در باطن کفران کننده راهنمائی های قرآن میباشند، خبر امثال ایشان، که قبل از ایشان زندگی میکردند نرسیده؟ آن گروههای قبل از ایشان، قوم نوح و قوم عاد و ثمود و قوم ابراهیم و مردم شهر مدین و مردم آن شهرهای زیرورو شده میباشند، که پیغمبرانشان با آن دلایل روشن نزد ایشان آمدند و اینکه دچار عذاب الله شدند، الله نبود که به ایشان ستم کرد، بلکه خودشان بودند که به خود ستم میکردند (قوم نوح دچار غرق شدن در طوفان نوح شدند و قوم عاد که آرامی ها میباشند و پیغمبرشان هود بود، دچار سرمائی بس سخت شدند و همه جز طرفداران هود که از آمدن عذاب خبر داشتند، مردند و قوم ثمود نیز که پیغمبرشان صالح بود دیدند که پیشگوئی و وعده عذاب پیغمبرشان راست آمد و دچار زلزله و عذاب آسمانی شدید شدند، بطوریکه تمام شهرهای ایشان خراب و مردمش جز طرفداران پیغمبرشان، مردند و قوم ابراهیم که طرفداران نمرود پادشاه شهر ابراهيم بودند، با پادشاه شان دچار حمله شدید حمورابی شدند ولی ابراهیم که از آتش نمرود معجزه آسا نجات یافت، با طرفدارانش مورد احترام شدید حمورابی و پادشاه مصر قرار گرفت و مردم شهر مدین نیز که پیغمبرشان شعیب بود، دچار عذاب آسمانی شدند و مردم آن شهرهای زیر و رو شده، قوم لوط بودند که آنان نیز دچار بارانی از آتش و سنگهای مذاب آتش فشانی گردیدند و شرح مفصل داستان این اقوام و مکان زندگی ایشان و آثاری که الان از مکان آنان مانده است، در سوره های اعراف و هود و يونس و احقاف و سوره های دیگری از قرآن هست و در کتب مقدس یهود نیز مقداری از این مطالب میباشد و ذکر آنها بارها در قرآن تکرار گردیده، تا شاید مردم مکه و مدینه متوجه شوند، وعده عذابی که به آنان در قرآن داده شده، حتما انجام میشود، ولی چون گوش شنوا نداشتند، نپذیرفتند تا عاقبت در فتح مکه بدست مسلمانان دیدند که آن وعده ها همه راست بود و عجب است که با این حال بعد از فتح مکه نیز بسیاری از مردم مدینه و مکه نمی خواستند، به دین اسلام ایمان صحیحی بیاورند و راه نفاق و دوروئی را پیش گرفته بودند، زیرا دنیا خواهی چشم حقیقت بین آنان را کور کرده بود، جائی که مردم زمان پیغمبران چنین بودند، آیا مردم امروز که چیزی از معجزات پیغمبران را ندیده اند، حاضرند زیر بار آموزشهای عالی و صحیح قرآن بروند و از هوسهای شدید دنیای امروز خود دست بکشند؟ آری همیشه رسم دنیا چنین بوده که جز قلیلی از مردمِ بسیار دانا و پاک دل زیر اطاعت دستورات الله نروند و در نتیجه همیشه افراد بشر دچار عذابهائی بوسیله یکدیگر شوند) (۷۰) |
009-070-113-توبة
« Back to Glossary Index