| بر شما حیوانات خوراکی مرده و آن خونی که سابقه حرمت آنرا دارید، حرام گردیده ( مقصود خونی میباشد که در آیه 145 از سوره انعام قبلا توصیف شده، یعنی خونی که از حیوان جاری میگردد، نه خونی که در بدن و گوشت حیوان پس از ذبح میماند) و گوشت خوک و گوشت حیوانات حلال گوشت که آنها را برای احترام غير الله، بانگ میدهند و میکشند، نیز بر شما مسلمانان حرام است. همچنین حيوان حلال گوشتی که خفه شده باشد یا بوسیله ضربه مرده باشد و یا از پرت شدن بیجان گردد و یا بوسیله شاخ زدن، بمیرد و یا بوسیله حیوانی درنده جان بدهد، خوردن آن بر شما حرام میباشد، مگر آنکه قبل از مردن آنان را به رسم معمول ذبح نمائید، همچنین خوردن گوشت حلال گوشتی که آنرا برای بتها ذبح مینمایند و یا شما مسلمانان روی قرعه کشی از یکدیگر ببرید، بر شما حرام است و اینکار اخیر سرپیچی از حقیقت است، در این زمان کفران کنندگان این راهنمائیها از دین شما ناامیدند، پس از ایشان نترسید بلکه از من بترسيد، آری در این زمان ( که این سوره نازل میشود) دین شما را (بوسیله مطالبی که در این سوره است) کامل کردم و بر شما نعمت راهنمایی خود را بدینوسیله تمام نمودم و برای شما خوشنود شدم که چنین دینی بنام اسلام دارید که تسلیم دستورات آن شده اید، پس هر کس در گرسنگی و بی غذائی ای دچار شد و تمایلی به گناه نداشت و مجبور شد این گوشتهای حرام را بخورد، الله نسبت به او آمرزنده و مهربان میباشد (این سوره تکمیل کننده دستورات دینی میباشد و پس از این سوره دیگر مطلبی بر پیغمبر اسلام نازل نگردید. درباره زمان و مکان نزول این سوره، هفت روایت مختلف است که همه آنرا نازل شده در حجة الوداع میدانند، که سال دهم هجری بود بعضی گویند، در روز نهم ذی حجه موقع رسیدن حاجيان به عرفات و برخی گویند، دهم ذی حجه در منا و پاره ای آنرا نازل شده در منزل غدیر میدانند در هجدهم ذی حجه و گروهی گویند میان راه مکه به مدینه بوده ولی از آیات مربوط به حرمت صید حیوانات بَرّی برای حاجیان در حال احرام، پیداست که این سوره تماما در اول روز عرفه نازل گردیده، در زمانی که پیغمبر اسلام بر شتر خود سوار بود و گویند فشار و سنگینی حالت وحی باعث شد که شتر در تمام زمان وحی از حرکت ایستاد و حاجیان نیز ایستادند، تا پیغمبر اسلام پس از تمام شدن نزول این سوره از فشار روحی که او را نیمه بیهوش میکرد، خارج گردید و از آنجا که طبق آیات قرآنی لازمست حاجیان در ماندن خود در عرفات و منا آموزشهای هدایتی قرآن را بوسیله رهبران خود بشنوند، به نظر می آید در عرفات و هم در منا، پیغمبر اسلام مطالب این سوره را که تکمیل کننده مطالب قرآن است، بطور مکرر بگوش حاجیان که فعالترین و تواناترین مسلمانان تمام شهرهای اسلامی بودند رسانده است، تا مسلمانان تکلیف خود را حتی پس از وفات پیغمبر اسلام بدانند و این سوره در قرآن به مانند سفر تثنیه تورات است که آخرین مطالب تورات در نزدیک وفات حضرت موسی برای بنی اسرائیل گفته شده) (۳) |
005-003-114-مائدة
« Back to Glossary Index