| الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ هستی بخش، مهربان
تحلیل دستوری و ریشه‌شناسی: - الرَّحْمَٰنِ
- ال: حرف تعریف (معادل „the“ در انگلیسی)
- رَّحْمَٰنِ: صفت مشبهه به معنای هستی بخش
- ریشه: ر-ح-م
- ساختار: وزن فَعْلان، که بر شدت و فراوانی دلالت دارد
- نقش در جمله: صفت (اسم فاعل مبالغه)
- الرَّحِيمِ
- ال: حرف تعریف
- رَّحِيمِ: صفت مشبهه به معنای نهایتاً مهربان
- ریشه: ر-ح-م
- ساختار: وزن فَعِیل، که بر ثبوت و دوام دلالت دارد
- نقش در جمله: صفت (اسم صفت)
نوع جمله و معنی: - نوع جمله: جمله اسمی (بدون فعل، توصیفی)
- معنی: این جمله دو صفت از صفات خداوند را بیان می‌کند و معمولاً برای توصیف رحمت و مهربانی بی‌پایان خداوند به کار می‌رود.
- کاربرد: اغلب در آغاز سوره‌های قرآن و دعاها استفاده می‌شود تا با یادآوری رحمت و مهربانی خداوند، سخن آغاز شود.
|
