| که با خالق عالم، خدایانی دیگر (خدا به معنی صاحب است نه خالق) قرار میداد (مردگانِ مقدس یا موجوداتِ ملکوتیِ مقدس یا خورشید و ماه و ستارگان را به تصور اینکه، روح ملکوتی دارند و همه جا مانند خدای بزرگ حاضرند و نزد خدای بزرگ شفیع میشوند و وزرای او هستند، صاحب اختیاران خود و باب الحوائج، خود میدانست) پس او را در آن عذاب سخت اندازید (۲6) |
050-026-036-ق
« Back to Glossary Index