081-018-007-تكوير

« Back to Glossary Index
و به صبح چون پدید آید (یعنی همان‌طور که هدفی در خلقت است که باعث شده شب تار به قانونی عجیب از الله تبدیل به صبح گردد، همان‌طور که این سیّارات منظومه شمسی بر اساس قانونی عقب می‌زنند یا پنهان می‌شوند تا زمانی مخصوص که باید متلاشی شوند و همان‌طور که از پس زندگی تاریک شبانه شما صبحی لذّت‌بخش است، به همان‌طور از پس این دنیای پر رنج و زحمت، آخرتی لذّت‌بخش و پایدار وجود دارد و آنچه الله درباره بهشت و جهنم می‌گوید حتمی است) (۱۸)
آیه 18: „وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ“

تحلیل دستوری:

  1. وَ:
    • نوع: حرف عطف.
    • معنی: و، همچنین.
    • نقش: این حرف برای عطف کردن جمله به جمله قبلی استفاده می‌شود.
  2. الصُّبْحِ:
    • نوع: اسم معرفه.
    • معنی: صبح.
    • نقش: این اسم مجرور است و به وسیله حرف „و“ به کلمات قبل عطف شده است.
  3. إِذَا:
    • نوع: حرف شرط غیر جازم.
    • معنی: هنگامی که.
    • نقش: نشان‌دهنده وقوع چیزی در زمان خاص.
  4. تَنَفَّسَ:
    • نوع: فعل ماضی.
    • ریشه: ن-ف-س.
    • معنی: نفس کشیدن، دمیدن.
    • نقش: فعل اصلی جمله است و دلالت بر آغاز روز و روشنایی دارد.

ریشه و معانی:

  • ن-ف-س:
    • معانی مختلفی دارد از جمله نفس کشیدن، زندگی، روح، و همچنین به معنای نسیم و باد ملایم نیز می‌آید.

ساختار جمله:

  • این آیه قسمی است که خداوند به صبح می‌خورد. جمله از نوع خبری است که با استفاده از حرف عطف „و“ به جملات قبلی مرتبط شده است.

معنی:

  • „و سوگند به صبح هنگامی که نفس می‌کشد.“

این جمله به تغییرات طبیعی و شگفت‌انگیز در طبیعت اشاره دارد که با دمیدن صبح آغاز می‌شود و روشنایی روز فرا می‌رسد.

Nach oben scrollen