081-012-007-تكوير

« Back to Glossary Index
و چون دوزخِ معروف را بر افروزند  (جایگاه دوزخ که در زمین آخرت است، حتی پیش از پیدایش زمین وجود داشته، ولی آتشی نداشته و آن را در زمان ذکر شده در این آیات می‌افروزند تا جهنمیان در آن روند.) (۱۲)
آیه 12: „وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ“

تحلیل دستوری:

  1. وَ: حرف عطف است که به معنای „و“ در فارسی است و برای پیوند دادن جملات یا عبارات به کار می‌رود.
  2. إِذَا: حرف شرط است و به معنای „وقتی که“ یا „هنگامی که“ در فارسی می‌باشد. این حرف نشان‌دهنده وقوع یک شرط در آینده است.
  3. الْجَحِيمُ:
    • ال: حرف تعریف است که اسمی را معرفه می‌کند.
    • جَحِيم: اسم است که به معنای „جهنم“ یا „دوزخ“ در فارسی می‌باشد.
  4. سُعِّرَتْ:
    • سُعِّرَ: فعل ماضی مجهول ثلاثی مزید است (باب تفعیل) به معنای „برافروخته شد“ یا „شعله‌ور شد“.
      • س-ع-ر: ریشه این فعل است و به معنی برافروختن یا شعله‌ور کردن در فارسی می‌باشد.
    • تْ: علامت تأنیث فعل ماضی است که نشان می‌دهد فاعل فعل مؤنث است، در اینجا به جهنم (که مؤنث است) اشاره دارد.

نوع جمله و معنا:

این جمله یک جمله شرطی است که وقوع حادثه‌ای در آینده را بیان می‌کند. معنای کلی آن به فارسی اینگونه است:

„و هنگامی که جهنم برافروخته شود“

این آیه بخشی از توصیف حوادث روز قیامت است.

Nach oben scrollen