081-011-007-تكوير

تجزیه دستوری:

1. وَ: حرف عطف
   • به معنی „و“ است که برای پیوند دادن جمله‌ها یا عبارت‌ها به کار می‌رود.
2. إِذَا: ظرف زمان
   • به معنی „وقتی که“ یا „هنگامی که“ استفاده می‌شود و معمولاً با فعل ماضی می‌آید تا وقوع یک رویداد در آینده را بیان کند.
3. السَّمَاءُ: مبتدا
   • اسم معرفه، مرفوع به دلیل اینکه مبتدا است.
   • ریشه لغوی: „سَمَوَ“ که به معنی بالا رفتن یا اوج گرفتن است.
   • در اینجا به معنی „آسمان“ است.
4. كُشِطَتْ: فعل ماضی مجهول
   • فعل ثلاثی مزید، باب افتعال، مجهول
   • ریشه لغوی: „ك-ش-ط“ به معنی پوست کندن یا کنار زدن است.
   • ضمیر مستتر: „هی“ که به „السَّماءُ“ برمی‌گردد.
   • به معنی „کنده شد“ یا „برداشته شد“.

نوع جمله:

• جمله شرطیه: جمله‌ای که با „إِذَا“ شروع می‌شود و برای بیان وقوع اتفاقی در آینده استفاده می‌شود.

معنی:

• معنای کلی آیه: „و هنگامی که آسمان کنار زده شود.“

این آیه به یکی از نشانه‌های روز قیامت اشاره دارد، جایی که تغییرات بزرگی در کیهان رخ می‌دهد.