073-011-004-مزمل

آیه 11  وَذَرْنِي وَالْمُكَذِّبِينَ أُولِي النَّعْمَةِ وَمَهِّلْهُمْ قَلِيلًا:

1. وَذَرْنِي:
   • وَ: حرف عطف است و به معنای „و“ (و) می‌آید.
   • ذَرْ: فعل امر از ریشه „ذرو“ به معنای „رها کن“ یا „بگذار“.
   • نِي: ضمیر متصل به معنای „من“ است.
2. وَالْمُكَذِّبِينَ:
   • وَ: حرف عطف به معنای „و“.
   • الْمُكَذِّبِينَ: اسم فاعل جمع از ریشه „کذب“ به معنای „تکذیب کنندگان“.
3. أُولِي النَّعْمَةِ:
   • أُولِي: مضاف به معنای „صاحبان“ یا „دارندگان“.
   • النَّعْمَةِ: مضاف‌الیه به معنای „نعمت“ یا „رفاه“.
4. وَمَهِّلْهُمْ قَلِيلًا:
   • وَ: حرف عطف به معنای „و“.
   • مَهِّلْ: فعل امر از ریشه „مهل“ به معنای „مهلت بده“ یا „فرصت بده“.
   • هُمْ: ضمیر متصل به معنای „آنها“.
   • قَلِيلًا: حال منصوب به معنای „اندکی“ یا „کمی“.

ریشه‌های کلمات و معانی

• ذرو: به معنای ترک کردن یا رها کردن.
• کذب: به معنای دروغ گفتن یا تکذیب کردن.
• نعمة: به معنای نعمت یا رفاه.
• مهل: به معنای مهلت دادن یا فرصت دادن.

نوع جمله و معنا

این آیه یک جمله امری است که خداوند به پیامبر اسلام (ص) می‌فرماید که او را با تکذیب‌کنندگان صاحب نعمت تنها بگذارد و به آنها اندک مهلتی بدهد.

معنی کلی

خداوند در این آیه به پیامبر دستور می‌دهد که خود را با کسانی که نعمت دارند ولی حق را تکذیب می‌کنند، تنها بگذارد و به آنها فرصت کوتاهی بدهد تا شاید هدایت شوند یا عذاب الهی آنها را در بر گیرد.