آیه: 12 „مَنَّاعٍ لِّلْخَيْرِ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ“- مَنَّاعٍ
- نوع کلمه: اسم فاعل
- وزن: فعال
- ریشه: منع
- معنی ریشه در فارسی: جلوگیری کردن، بازداشتن
- نقش نحوی: نعت اول (صفت) برای کلماتی که قبل از این آیه آمده‌اند.
- لِّلْخَيْرِ
- نوع کلمه: اسم
- ریشه: خیر
- معنی ریشه در فارسی: خوبی، نیکی
- نقش نحوی: مفعول به‌واسطه حرف اضافه „لِ“ (لام) که نشان‌دهنده اختصاص یا تعلیل است.
- مُعْتَدٍ
- نوع کلمه: اسم فاعل
- وزن: مفتعل
- ریشه: عدی
- معنی ریشه در فارسی: تجاوز کردن، فراتر رفتن از حد
- نقش نحوی: نعت دوم (صفت) برای کلماتی که قبل از این آیه آمده‌اند.
- أَثِيمٍ
- نوع کلمه: اسم فاعل
- وزن: فعیل
- ریشه: أثم
- معنی ریشه در فارسی: گناه کردن، مرتکب خطا شدن
- نقش نحوی: نعت سوم (صفت) برای کلماتی که قبل از این آیه آمده‌اند.
نوع جملهاین قسمت از جمله نوعی جمله اسمیه است که دارای توصیف‌هایی درباره موضوعی است که در جملات قبل از آن مطرح شده است. این توصیف‌ها با استفاده از اسم‌های فاعل به شکل صفات پی‌درپی آمده‌اند و ویژگی‌های افراد یا چیزهایی را بیان می‌کنند که مانع خیر هستند، تجاوز کارند و گناهکار. | 