آیه 22: „ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ“تحلیل دستوری:- ثُمَّ:
- نوع کلمه: حرف عطف
- نقش دستوری: برای ترتیب زمانی به کار می‌رود، به معنای „سپس“ در فارسی.
- عَبَسَ:
- نوع کلمه: فعل ماضی
- ریشه: ع-ب-س
- معنی ریشه: درهم کشیدن چهره، عبوس شدن
- نقش دستوری: این فعل به صورت ماضی مفرد و مذکر به کار رفته است و به معنای „او چهره درهم کشید“ می‌باشد.
- وَ:
- نوع کلمه: حرف عطف
- نقش دستوری: برای پیوستن دو جمله یا دو عبارت به کار می‌رود، به معنای „و“ در فارسی.
- بَسَرَ:
- نوع کلمه: فعل ماضی
- ریشه: ب-س-ر
- معنی ریشه: نگاه تند و اخم‌آلود کردن
- نقش دستوری: این فعل نیز به صورت ماضی مفرد و مذکر به کار رفته است و به معنای „او اخم کرد“ می‌باشد.
نوع جمله:این جمله از نوع خبری است که دو فعل ماضی را با هم ترکیب کرده و نشان‌دهنده یک حالت یا رفتار است که در گذشته رخ داده است. اینگونه جملات در قرآن معمولاً برای بیان رفتار یا واکنش‌های انسان‌ها به کار می‌روند. | 