001-003-001-فاتحه

تحلیل گرامری آیه 3 „الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ“

1. کلمات:
   • الرَّحْمَـٰنِ:
     • تعریف:
       • „ال“: حرف تعریف، معرفه‌ساز
       • „رَحْمَـٰن“: صفت مشبهه به معنای هستی بخش
         
     • ریشه: „ر-ح-م“ (رحم)
     • معنا: صفتی برای خداوند که به معنای بسیار مهربان و بخشنده است.
   • الرَّحِيمِ:
     • تعریف:
       • „ال“: حرف تعریف، معرفه‌ساز
       • „رَحِيم“: صفت مشبهه به معنای نهایتاً مهربان
     • ریشه: „ر-ح-م“ (رحم)
     • معنا: صفتی برای خداوند که به معنای مهربان دائمی و پایدار است.
2. نوع جمله:
   • این عبارت به لحاظ دستوری یک جمله اسمیه محسوب می‌شود که موضوع آن صفات خداوند است. در واقع، این دو صفت به طور جداگانه به عنوان توصیفاتی برای اسم مقدس خداوند (الله) به کار می‌رود و نشان‌دهنده ویژگی‌های برجسته مهر و رحمت الهی هستند.
3. نکات گرامری:
   • استفاده از حرف تعریف „ال“ در هر دو کلمه آن‌ها را معرفه می‌کند و بر اهمیت و عظمت این صفات می‌افزاید.
   • دو صفت „رَحْمَـٰن“ و „رَحِيم“ از نظر وزن و ساختار صفت مشبهه هستند که به ترتیب بر شدت و ثبات رحمت دلالت دارند.

این تحلیل نشان می‌دهد که چگونه ترکیب این صفات در زبان عربی برای توصیف صفات الوهی خداوند استفاده می‌شود و درک عمیقی از ویژگی‌های رحمت الهی ارائه می‌دهد.