009-037-113-توبة

« Back to Glossary Index
بدانید، آن عملِ عقب انداختنِ دستورات الله باعث زیادی کفران میگردد و کفران کنندگان مکه به وسیله اینکار خود را به سرگردانی می اندازند، در بعضی سالها بعضی از ماههای حرام چهارگانه را حلال میکنند و در بعضی سالها حرام میگردانند و فقط میخواهند عدد ماه حرام را در یک سال موافق کنند، پس به این طریق ماههائی را که الله حرام کرده حلال میکنند و این طرز کار باعث شده که اعمال بدشان در نظرشان خوب جلوه کند و حال آنکه الله اینگونه گروههای کفران کننده را راهنمائی نمی کند (این آیه اعلام میکند که باید عین دستورات الله را دقيقا انجام داد و فلسفه های غلطی را دلیل خوبی بعضی کلاه شرعی ها نگرفت و حکمت و مصلحت اندیشی الله را در تعیین دستورات دقیق باید بالاتر از افکار و خیالات خود دانست). (مطالب بالا تا اول سوره مطالبی بود که هم برای اعلام مهلت مسلمانان به مشركان عهد شکن مکه نازل شده بود و هم مسلمانان کم اطلاع و کم تجربه را بیدار میکند، تا فرقی میان کافران مشرک و کافران اهل کتاب نگذارند و با هر دو با خشونت رفتار کنند و فریب بعضی کارهای به ظاهر خوب آنانرا نخورند و حتی نسبت به خویشانِ کافر خود ملایم نباشند. این ۳۷ آیه را علی بن ابی طالب که جوانی تقریبا ۳۰ ساله بود و صدائی رسا داشت، بعنوان سخنگوی پیغمبر اسلام مامور بود، آنها را در مکان اجتماع تمام حاجیان که در سال هشتم هجری به حج خانه کعبه رفته بودند، در عرفات و منا با صدای بلند بخواند، در این حج که برای مسلمانان اولین حج بزرگ و برای کافران مکه آخرین حج بود، رئیس کل مسلمانان ابوبکر بود که در آن زمان هم سن پیغمبر اسلام بود و در حدود 6۰ سال داشت و روی صفات ممتازه ایکه داشت، همیشه بعد از پیغمبر اسلام نزد دوست و دشمن، بزرگترین شخصیت اسلام محسوب میشد و اینک بعد از توضیح فوق به دنباله آیات این سوره توجه فرمائید 🙂 (۳۷)
Nach oben scrollen