| ای کسانی که ایمان آورده اید، با قومی که الله بر ایشان خشم گرفته، دوستی نکنید، زیرا آنان امیدی به آخرت ندارند همانطور که کفران کنندگانِ حقایق اسلام، امیدی به زنده بودن روح مردگانی که در قبرها خفته اند، ندارند (این آیه میگوید با اینکه یهودیان، باید طبق مطالب تورات و پیغمبرانشان، معتقد به مجازات بدکاران در آخرت باشند و اگر چنین عقیده ای را میداشتند، مسلمان میشدند اینان که مسلمان نشده اند، اعتقادی به آخرت ندارند که به امید به آن حقایق قرآن را بپذیرند، همانطور که کفران کنندگان مکه، معتقد به آخرت ذکر شده در تورات و قرآن نیستند، ضمنا این آیه تذکر میدهد که یهودیان، معتقد به زنده بودن روح مرده گانی که در قبر خفته اند، هستند، ولی کافران مکه معتقد بودند که انسان تا زنده است روح و بدنش هست و وقتی مرد، دیگر روحی از او نمی ماند و فقط بدن مرده او در قبر است که به مرور پوسیده و نابود میشود و چون هم یهودیانی که زیر بار حق نمیروند و هم كافران مکه در عدم اعتقاد به مجازات و پاداشِ روح در آخرت یکسان هستند هر دو کافر و مورد خشم الله میباشند و شما مسلمانان نباید با آنان دوست باشید، زیرا در این دوستی کلاه سر شما مسلمانان میرود که به مقرراتی پابندید و به کسی بد نمیرسانید و آنان مخفی و آشکار به شما بدی خواهند کرد، زیرا ترسی از آخرت ندارند اگر چه هم به وجود خالقی برای جهان معتقد باشند و هم زنده بودن روح را پس از مرگ پذیرفته باشند، آری این طرز تفکر و تربیت اسلامی بود که مسلمانان صدر اسلام را به آن قدرت و عظمت رساند و دشمنان اسلام برای از بین بردن چنین قدرتی بود که افکار درویشی و صلح دوستی دروغی را بوجود آوردند، تا بنام اینکه ما طرفدار دوستی به تمامِ بنی نوع بشر بدون در نظر گرفتن مذهب و ملت و رنگ هستیم، کلیه قوانین و اصول کنترل کننده جمعیت ها را از بین ببرند و بنام طرفداری از صلح و صفا، اختلافات و جنگهای مختلفی را بوجود آورند به حدی که حتی زن و بچه زیر بار قوانین خانوادگی و انضباطات اجتماعی نمی روند و بی بند و باری بسیاری از جوانان دنیا را گرفته است) (۱۳) |
060-013-109-ممتحنة
« Back to Glossary Index