23 إخلاص – Koran & Bibel

پناه میبرم به الله از شرِّ شیطانِ مَطرود

أَعُوذُ بِاللّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ

پس از نزولِ بیست و دو سوره ای که در شماره های قبل ترجمه و تفسیر شد، چون مردم مکه دیدند، از سوره هشتم تا سوره بیست و دوم، حتی یکدفعه، اسم الله برده نشده و بجای الله پی در پی از ربّ یا پروردگارِ محمد و پروردگارِ مردم سخن بمیان آمده، انتشار دادند که محمد از جانبِ کسی دیگر غیر از الله، که خالق عالم است، برانگیخته شده است و الّا اینگونه نامِ الله را ترک نمی کرد، لذا در جوابِ آنها سوره ی بیست و سوم که بنام سوره ی توحید معروف است، به این صورت نازل گردید.

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ

بگو او، همان الله است که یکتاست (یعنی پروردگارِ من و مردم، همان الله است که از سوره اول تا هشتم نام او برده شده بود) (1)	قُل هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ	112:1
همان الله است که صمد میباشد (صمد یعنی توپُر و همه چیزدار و رئیسی که همه به او محتاجند و خالق عالم که یک واحدِ متصلِ جهانی است و تمام خلقت از او و به اختیار اوست، تمام این صفات را داراست) (2)	اللَّهُ الصَّمَدُ	112:2
نه زاده دارد و نه زاده شده (3)	لَم يَلِد وَلَم يولَد	112:3
و نه برایش کسی همتاست (4)	وَلَم يَكُن لَهُ كُفُوًا أَحَدٌ	112:4

کلمه „صمد“ در زبان عربی معانی و کاربردهای خاصی دارد.

معانی

صمد به معنای «غیر قابل تقسیم» یا «همه‌چیز» است. این کلمه به خصوص در اشاره به خداوند در قرآن استفاده می‌شود و نشان‌دهنده‌ی یکتایی و بی‌نیازی او از سایرین است.
همچنین می‌تواند به معنای «محور» یا «مرکز» نیز به کار رود.

کاربرد

در قرآن: یکی از نام‌های خداوند، یعنی „الله الصمد“، آمده است که به معنای «خداوند بی‌نیاز» می‌باشد. این ویژگی نشان‌دهنده‌ی کامل بودن و مستقل بودن خداوند از هر چیزی است.
در زبان روزمره: ممکن است در گفتگوها و متون دینی برای توصیف ویژگی‌های خداوند یا در بحث‌های فلسفی و عرفانی مورد استفاده قرار گیرد.

به طور کلی، „صمد“ کلمه‌ای عمیق و با معنای خاص است که بیشتر در متون دینی و فلسفی عربی به کار می‌رود.