102-001-017-تكاثر

« Back to Glossary Index
آیه 1: «أَلْهَاكُمُ التَّكَاثُرُ»


1. تحلیل دستوری (نحو و صرف):

  • أَلْهَاكُمُ:
    • تحلیل ساختاری:
      • فعل ماضی (گذشته) از باب إفعال (باب چهارم ثلاثی مزید).
      • صیغه‌ی سوم شخص مفرد مذکر.
      • ضمیر متصل «کُم» در انتها، ضمیر مخاطب جمع است که به عنوان مفعول به کار رفته است.
    • ریشه: «ل-ه-و».
    • معنا: سرگرم کردن یا غافل کردن.
      • «أَلْهَى» به معنای این است که چیزی کسی را از انجام کار یا توجه به چیز دیگر باز داشته و او را سرگرمِ خود کند.
  • التَّكَاثُرُ:
    • تحلیل ساختاری:
      • اسم مصدر از باب تفاعل.
      • معرفه به واسطه «ال» تعریف.
    • ریشه: «ک-ث-ر».
    • معنا: فزونی‌طلبی، افزون‌خواهی، مسابقه در زیاد کردن مال، فرزند، قدرت و مشابه آن.

2. نوع جمله:

  • این جمله خبری است که در مقام بیان توبیخ و سرزنش آمده است. یعنی مخاطبان (که انسان‌ها هستند) را مورد نکوهش قرار می‌دهد که درگیر فزونی‌طلبی شده‌اند و این آنان را از امور مهم‌تر غافل کرده است.

3. ریشه‌های کلمات و معنای آنها:

  • ریشه «ل-ه-و»:
    • معنای اصلی این ریشه: سرگرم شدن یا غفلت کردن از چیزی به دلیل مشغول شدن به چیزی دیگر.
    • مثال‌های دیگر از مشتقات این ریشه:
      • «لَهْوٌ» به معنای سرگرمی.
      • «لاهٍ» به معنای غافل.
  • ریشه «ک-ث-ر»:
    • معنای اصلی این ریشه: زیاد شدن یا فراوانی.
    • مثال‌های دیگر از مشتقات این ریشه:
      • «کَثِیرٌ» به معنای فراوان.
      • «أَکْثَرَ» به معنای افزودن.

4. معنا و مفهوم کلی:

  • ترجمه آیه:
    • «شما را افزون‌طلبی (و رقابت در افزایش مال، قدرت و غیره) سرگرم کرد (و از امور مهم غافل نمود).»
  • پیام آیه:
    • انسان‌ها غالباً درگیر جمع‌آوری مال و ثروت، قدرت و دیگر امور دنیوی می‌شوند و این امر آنان را از اهداف اصلی زندگی، مانند عبادت خداوند، اندیشه درباره آخرت و توجه به مسئولیت‌های اخلاقی بازمی‌دارد.
Nach oben scrollen