آیه 1 «الْقَارِعَةُ»
۱. تحلیل واژه‌ای (صرفی)- کلمه: الْقَارِعَةُ
- ریشه: «قَرَعَ»
- معنی ریشه: ریشه «قَرَعَ» در زبان عربی به معنای کوبیدن، ضربه زدن یا صدا ایجاد کردن است. از این ریشه کلماتی مانند «قَرْع» (زدن یا کوبیدن) و «مِقْرَع» (ابزار کوبیدن) مشتق شده‌اند.
- وزن: فاعِلَه
- نوع واژه: اسم مؤنث
- ساختار:
- حرف تعریف «الـ» در ابتدای واژه، آن را معرفه کرده است.
- «قَارِعَة» بر وزن فاعِلَه بوده و به معنای چیزی است که می‌کوبد یا ضربه می‌زند.
۲. تحلیل نحوی- نوع جمله: جمله اسمیه (چون فقط اسم وجود دارد و فعل در این آیه نیست).
- حالت اعراب:
- «الْقَارِعَةُ» مبتدا است و مرفوع به دلیل اسمی بودن جمله. علامت رفع آن، ضمه‌ی آخر واژه است.
۳. معنی واژه و آیه- معنی واژه:
«القارعة» به معنای چیزی است که به شدت می‌کوبد یا ضربه‌ای شدید وارد می‌کند. در سیاق قرآن کریم، این واژه به یکی از نام‌های قیامت اشاره دارد که با صدای مهیب و کوبنده مشخص می‌شود. - معنی آیه:
این آیه به شکل مستقل یک کلمه است که توجه را جلب می‌کند. قیامت با نام «القارعة» معرفی شده، که نشان‌دهنده‌ی عظمت، شوک و ترس ناشی از آن روز است.
۴. نتیجه‌گیری کلیاین آیه از لحاظ ساختاری، جمله‌ای اسمیه تک‌کلمه‌ای است که به صورت معرفه ذکر شده و هدف آن ایجاد توجه و هشدار در مورد حادثه‌ای عظیم (یعنی قیامت) است. |
