096-010-002-علق

« Back to Glossary Index
بنده ای نماز بگذارد، دقت کرده ای؟ (یعنی در وضع ابوالحَكَم که مانعِ تبلیغاتِ پیامبر الله می شد. هنگامی که محمّد در حالِ خواندنِ سوره ی الحمد بود، ابوجهل به او هجوم می آورد و به همین دلیل واژه ی نماز، صلات، اینجا عنوان شده) (۱۰)
برای تحلیل آیه 10 „عَبْدًا إِذَا صَلَّى“

تحلیل گرامری

  1. عَبْدًا:
    • نوع کلمه: اسم
    • حالت اعرابی: منصوب (به دلیل نقش مفعول‌فیه یا حال)
    • ریشه: ع-ب-د
    • معنی ریشه: پرستش کردن، بندگی کردن
    • معنی: بنده، عبد
  2. إِذَا:
    • نوع کلمه: حرف شرط یا ادات شرط
    • نقش: برای بیان شرط استفاده می‌شود و معمولاً در جملات شرطی به کار می‌رود.
  3. صَلَّى:
    • نوع کلمه: فعل ماضی
    • ریشه: ص-ل-و
    • معنی ریشه: نماز خواندن، دعا کردن
    • صرف: فعل ماضی مفرد مذکر غایب
    • معنی: نماز خواند

نوع جمله

این جمله به صورت کلی یک جمله شرطی است که از دو بخش تشکیل شده است: بخش شرط (إِذَا صَلَّى) و بخش جواب شرط که در اینجا به وضوح مشخص نشده است. در این جمله، فعل „صَلَّى“ به عنوان فعل اصلی آمده و „إِذَا“ نشان‌دهنده وقوع عمل در زمان خاصی است.

معنی کلی عبارت

به طور کلی، این عبارت به معنی „بنده‌ای هنگامی که نماز می‌خواند“ است و معمولاً در متون دینی یا مذهبی برای بیان شرایط خاص عبادت استفاده می‌شود.

Nach oben scrollen