096-009-002-علق

آیه „أَ رَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَى“

تحلیل دستوری:

1. أَ: این یک حرف پرسش است که در عربی برای سوال استفاده می‌شود. در فارسی می‌توان آن را به „آیا“ ترجمه کرد.
2. رَأَيْتَ:
   • فعل ماضی: فعل „رأى“ به معنی „دیدن“ است.
   • ضمیر مخاطب مذکر مفرد: „تَ“ ضمیر دوم شخص مفرد مذکر است و به معنی „تو“ می‌باشد.
   • بنابراین „رَأَيْتَ“ به معنی „آیا دیدی“ است.
3. الَّذِي:
   • اسم موصول: به معنی „کسی که“ یا „آنکه“ است. این کلمه برای ارتباط دادن جمله موصولیه به جمله اصلی استفاده می‌شود.
4. يَنْهَى:
   • فعل مضارع: فعل „نهى“ به معنی „نهی کردن“ یا „بازداشتن“ است.
   • ضمیر غایب مفرد مذکر: در اینجا به معنی „او“ یا „او (مذکر)“ می‌باشد.
   • بنابراین „يَنْهَى“ به معنی „او نهی می‌کند“ است.

تحلیل معنایی و ریشه کلمات:

• رأى (ر، أ، ی): ریشه این کلمه به معنای دیدن است.
• نهى (ن، ه، ی): ریشه این کلمه به معنای نهی کردن یا بازداشتن می‌باشد.

نوع جمله:

این جمله در زبان عربی یک جمله پرسشی است که با حرف پرسش „أَ“ شروع شده و هدف آن جلب توجه مخاطب به عملی خاص یعنی نهی کردن توسط فردی دیگر است.

در مجموع، این آیه پیام مهمی در مورد مشاهده و توجه به اعمال نادرست دیگران دارد و از نظر ساختاری به شکل یک سوال بیان شده است تا تفکر بیشتری را در مخاطب برانگیزد.