094-004-012-شرح – Koran & Bibel

« Back to Glossary Index

و به نفع تو، آوازه‌ات را بلند کردیم (یکی از فواید قطع وحی برای پیامبر اسلام این بود که مخالفان او، با استفاده از بهانه‌ای که از قطع وحی به دست آورده بودند، به بدگویی پرداختند و همین امر موجب شد که بیش از پیش او مشهور شود و آوازه‌اش بلند گردد). (4)

وَرَفَعنا لَكَ ذِكرَكَ

و ما یاد تو را بلند کردیم.

تحلیل جمله:

وَرَفَعنا:
- وَ: حرف عطف به معنی «و»، برای اتصال اجزای جمله استفاده شده است.
- رَفَعنا: فعل ماضی متکلم مع الغیر از ریشه «رفع» به معنای بالا بردن.
  - رَفَعَ: فعل اصلی به معنای «بالا برد».
  - نا: ضمیر فاعلی متصل برای جمع متکلم مع الغیر (ما).
لَكَ:
- لَ: حرف جر به معنای «برای».
- كَ: ضمیر متصل دوم شخص مفرد مذکر به معنای «تو».
ذِكرَكَ:
- ذِكرَ: اسم منصوب از ریشه «ذکر» به معنای یاد، ذکر.
- كَ: ضمیر متصل دوم شخص مفرد مذکر برای اشاره به «تو».

دستور زبان:

فعل و فاعل: فعل «رفعنا» با ضمیر «نا» در حالت جمع متکلم مع الغیر مطابقت دارد.
حرف جر و اسم پس از آن: «لَكَ» نشان‌دهنده ارتباط مالکیتی یا جهت است که در اینجا به معنای نعمتی است که برای پیامبر مشخص شده.
اسم و ضمیر متصل: «ذِكرَكَ» ترکیب اسم با ضمیر دوم شخص مفرد مذکر است که مالکیت ذکر را بیان می‌کند.

نوع جمله و معنا:

نوع جمله: جمله فعلیه، زیرا با فعل شروع شده است.
ساختار جمله: خبری است و یک واقعیت یا لطف الهی را بیان می‌کند.
معنا: خداوند وعده داده است که یاد و نام پیامبر اسلام را بلند خواهد کرد و جایگاه والایی برای او قرار خواهد داد.

نکته پایانی:

این آیه نماد لطف الهی به پیامبر اسلام و اثبات جایگاه ویژه او در میان انسان‌هاست.