آیه 9: وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَىٰتجزیه دستوری- وَ:
- نوع: حرف عطف
- کاربرد: برای پیوند دادن جملات یا عبارات استفاده می‌شود.
- كَذَّبَ:
- نوع: فعل ماضی
- ریشه: ک-ذ-ب
- صیغه: فعل ماضی مفرد مذکر غائب
- معنا: تکذیب کرد، دروغ پنداشت.
- بِ:
- نوع: حرف جر
- کاربرد: برای متصل کردن به مفعول غیر مستقیم یا بیان حالتی که فعل در آن انجام می‌شود.
- الْحُسْنَىٰ:
- نوع: اسم معرفه
- ریشه: ح-س-ن
- معنا: نیکویی، بهترین.
تجزیه ریشه و معانی- ک-ذ-ب:
- معنای اصلی: دروغ گفتن، تکذیب کردن.
- مشتقات: کاذب (دروغگو)، مکذّب (تکذیب‌کننده).
- ح-س-ن:
- معنای اصلی: نیک بودن، زیبایی.
- مشتقات: حسن (نیکی)، محسن (نیکوکار).
نوع جمله و معنی- نوع جمله: خبری
- معنی: و او نیکویی را دروغ پنداشت.
این جمله بیانگر انکار یا نپذیرفتن چیزی است که خوب و پسندیده است، و در زمینه‌ای خاص می‌تواند به عدم پذیرش حقایق یا نیکویی‌های الهی اشاره داشته باشد. |
