092-008-009-ليل

« Back to Glossary Index
ولی کسی که به دیگران بخل کرد (به محتاج نخواست که کمک شود) و خود را از الله بی نیاز دانست (از هر راه نامشروعی ثروت جمع کرد) (۸)
آیه 8: „وَأَمَّا مَن بَخِلَ وَاسْتَغْنَىٰ“

  • وَأَمَّا:
    • حرف عطف „وَ“ به معنای „و“ است که برای ارتباط و پیوند میان جملات به کار می‌رود.
    • „أَمَّا“ یک حرف شرط است که در زبان عربی برای مقدمه‌سازی شرط استفاده می‌شود و در فارسی به معنای „اما“ یا „اما در مورد“ می‌آید.
  • مَن:
    • اسم موصول به معنای „کسی که“ است. این واژه برای معرفی فرد یا گروهی مورد استفاده قرار می‌گیرد که در جمله توصیف می‌شود.
  • بَخِلَ:
    • فعل ماضی به معنای „بخل ورزید“ یا „خسیس شد“.
    • ریشه: ب-خ-ل
    • معنی ریشه: بخل و خست
  • وَاسْتَغْنَىٰ:
    • فعل ماضی مزید که از باب استفعل است و به معنای „بی‌نیاز شد“ یا „استغنا جست“.
    • ریشه: غ-ن-ی
    • معنی ریشه: بی‌نیازی و ثروت

نوع جمله و معنی آن:

این جمله نوعی جمله شرطی است که در آن „أَمَّا“ به عنوان حرف شرط و مقدمه‌ای برای شرط عمل می‌کند. این جمله به طور کلی نشان‌دهنده فردی است که بخل ورزیده و خود را بی‌نیاز می‌بیند.

معنی کلی آیه:

„اما کسی که بخل ورزید و خود را بی‌نیاز دید.“

این آیه بخشی از موضوعات اخلاقی و رفتاری را مورد بررسی قرار می‌دهد و به ویژگی‌های شخصیتی همچون بخل و احساس بی‌نیازی اشاره دارد.

Nach oben scrollen