092-006-009-ليل

1. وَ: حرف عطف. این حرف برای پیوند دادن دو جمله یا عبارت به کار می‌رود.
2. صَدَّقَ: فعل ماضی، صیغه سوم شخص مفرد مذکر. ریشه این فعل „ص د ق“ است و به معنای „تصدیق کرد“ یا „باور کرد“ می‌باشد.
3. بِ: حرف جر. در زبان عربی برای ایجاد رابطه معنایی بین فعل و اسم به کار می‌رود.
4. الْحُسْنَىٰ: اسم معرفه به همراه „ال“، به معنای „نیکویی“ یا „خوبی“. این واژه از ریشه „ح س ن“ می‌آید و به معنی زیبایی یا نیکی است.

ریشه و معانی

• ص د ق: این ریشه به معنای راستگویی، تصدیق و باور کردن است. از همین ریشه کلمات دیگری مانند „صِدْق“ (راستی) و „صَدِیق“ (دوست) نیز مشتق شده‌اند.
• ح س ن: این ریشه به معنای نیکویی و زیبایی است. کلماتی مثل „حَسَن“ (زیبا) و „إِحْسَان“ (نیکوکاری) از این ریشه گرفته شده‌اند.

نوع جمله و معنا

این جمله یک جمله خبری است که بیانگر حالتی از تصدیق و باور است.

ترجمه: „و او نیکویی را تصدیق کرد.“

این جمله در زمینه آیات قرآن معمولاً به مفهوم پذیرش و باور به چیزهای نیکو و ارزشمند اشاره دارد، که در تفاسیر مختلف ممکن است شامل ایمان به خداوند، قبولی اعمال صالح و ارزش‌های اخلاقی باشد.