087-003-008-أعلى

تحلیل دستوری:

1. وَ: حرف عطف است که برای پیوند دادن و هماهنگ کردن جملات یا کلمات به کار می‌رود.
2. الَّذِي: اسم موصول است و به معنای „آن که“ یا „کسی که“ می‌باشد. در اینجا به چیزی یا کسی اشاره دارد که در جمله قبلی ذکر شده است.
3. قَدَّرَ: فعل ماضی است که از ریشه „ق-د-ر“ گرفته شده و به معنای „تقدیر کرد“ یا „اندازه‌گیری کرد“ است. این فعل به صورت سوم شخص مفرد مذکر آمده است.
4. فَهَدَىٰ: حرف فاء برای نتیجه‌گیری است و فعل „هَدَىٰ“ فعل ماضی از ریشه „ه-د-ی“ است که به معنای „هدایت کرد“ یا „راهنمایی کرد“ می‌باشد.

ریشه و معانی:

• ق-د-ر: این ریشه به معنای اندازه‌گیری، تعیین مقدار، و تقدیر است. در مفاهیم اسلامی، تقدیر به معنای تعیین سرنوشت و مقدرات الهی می‌باشد.
• ه-د-ی: این ریشه به معنای هدایت کردن، راهنمایی کردن، و نشان دادن راه درست است.

نوع جمله و معنا:

این جمله یک جمله خبری است که درباره‌ی کسی (در اینجا خداوند) صحبت می‌کند که تقدیر کرده و سپس هدایت نموده است. مفهوم آن در متون دینی بر توانایی خداوند در تنظیم امور جهان و هدایت موجودات به سوی مسیر درست تأکید دارد.