081-029-007-تكوير

تحلیل گرامری:

1. وَ: حرف عطف، به معنی „و“
2. مَا: اسم موصول یا حرف نفی، به معنی „آنچه“ یا „نه“
3. تَشَاءُونَ: فعل مضارع مرفوع، مخاطب جمع مذکر، از ریشه „ش-ی-ء“، به معنی „می‌خواهید“
4. إِلَّا: حرف استثناء، به معنی „مگر“
5. أَن: حرف مصدریه، به معنی „که“
6. يَشَاءَ: فعل مضارع منصوب، از ریشه „ش-ی-ء“، به معنی „بخواهد“
7. اللَّهُ: اسم جلاله، فاعل برای فعل „يَشَاءَ“
8. رَبُّ: مضاف، به معنی „پروردگار“
9. الْعَالَمِينَ: مضاف‌الیه، جمع مذکر سالم، به معنی „جهانیان“

ریشه و معانی:

• ش-ی-ء (شاء): این ریشه به معنای خواستن و اراده کردن است.
• ر-ب-ب (رب): به معنای پرورش دادن، سرپرستی و تربیت کردن است.

نوع جمله و معنا:

این آیه جمله‌ای خبری است که بر محدودیت قدرت و اراده انسان در برابر اراده خداوند تاکید دارد و می‌گوید که خواست انسان‌ها تنها در چارچوب اراده خداوند تحقق می‌یابد.

معنی آیه:

„و شما نمی‌خواهید مگر اینکه خداوند، پروردگار جهانیان، بخواهد.“

این جمله بیانگر این حقیقت است که همه چیز در نهایت به اراده و خواست خداوند وابسته است و انسان‌ها تنها می‌توانند چیزی را بخواهند که در چارچوب مشیت الهی باشد.