081-004-007-تكوير – Koran & Bibel

« Back to Glossary Index

و وقتی که شتران ده ماهه آبستن را واگذارند (یعنی خطرهای آسمانی چنان شدید است که انسان از عزیزترین و باارزش‌ترین مال خود دست می‌کشد، همان‌طور که شترداران از پرارزش‌ترین شتر خود که نزدیک به وضع حمل آن رسیده است، چشم می‌پوشند و آن را به حوادث می‌سپارند و خود به فکر نجات خود هستند) (4)

آیه 4 „وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ“:

تحلیل گرامری:

وَ: حرف عطف است که به معنای „و“ است و برای پیوستن دو جمله یا عبارت به کار می‌رود.
إِذَا: ظرف زمان است و به معنای „وقتی که“ یا „هنگامی که“ می‌باشد.
الْعِشَارُ: اسم معرفه و مرفوع به عنوان مبتدا در جمله است. این واژه جمع است و به معنای „شتران آبستن با ده ماهه“ می‌باشد.
عُطِّلَتْ: فعل ماضی مجهول و مؤنث مفرد است که از ریشه „ع-ط-ل“ می‌آید و به معنای „رها شدند“ یا „بدون توجه شدند“ است.

تحلیل ریشه و معنا:

ع-ش-ر: ریشه لغت „الْعِشَارُ“ است که به معنای ده یا دهگان می‌باشد. در اینجا به شترانی اشاره دارد که بارداری آن‌ها به ده ماهگی رسیده است.
ع-ط-ل: ریشه فعل „عُطِّلَتْ“ است که به معنای خالی شدن، رها شدن یا بدون توجه ماندن می‌باشد.

نوع جمله و معنا:

این جمله یک جمله شرطی است که با „إِذَا“ شروع شده و حالتی را بیان می‌کند که در آینده رخ خواهد داد. معنای کلی این آیه این است که در روز قیامت، شتران آبستن رها خواهند شد و کسی به آن‌ها توجه نخواهد کرد، زیرا اهمیت آن‌ها در برابر حوادث عظیم قیامت کم‌رنگ خواهد بود.