074-034-005-مدثر

« Back to Glossary Index
و به صبح که روشن میگردد (هر زمینی که شب و صبح را در پیِ هم داشته باشد و دارایِ حرکتِ انتقالی نسبت به خورشید باشد، طبقِ تذکراتِ قرآن، هم ماه دارد و هم نفوسِ شبیهِ بشر، و آنها هم، پس از مرگ، باید برایِ حکومتِ آخرت، آماده شوند) (34)
آیه‌ی ٣٤ „وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ“

تحلیل گرامری:

  1. وَ:
    • حرف عطف، به معنای «و» در فارسی، برای ارتباط دادن این جمله با جملات قبل استفاده می‌شود.
  2. الصُّبْحِ:
    • اسم معرفه با «ال» تعریف، به معنای «صبح» در فارسی.
    • اعراب: مجرور به کسره به دلیل وجود حرف جر „وَ“ که به صورت قسم آمده است.
  3. إِذَا:
    • ظرف زمان، به معنای «هنگامی که» یا «وقتی که»، برای معرفی شرط زمانی استفاده می‌شود.
  4. أَسْفَرَ:
    • فعل ماضی، سوم شخص مفرد مذکر.
    • ریشه: „س-ف-ر“ (سفر).
    • معنای ریشه: آشکار شدن، روشن شدن.
    • در اینجا به معنای «روشن شد» یا «آشکار شد» به کار رفته است.

تحلیل ریشه و معنا:

  • س-ف-ر:
    • ریشه‌ی این فعل به معنای آشکار شدن و روشن شدن است. در بافت این آیه، اشاره به روشنایی و آشکار شدن صبح دارد.

نوع جمله:

  • جمله‌ی قسمیه:
    • این جمله قسمیه است که با حرف „وَ“ برای سوگند آغاز می‌شود. خداوند به صبح در حال آشکار شدن سوگند یاد می‌کند.

این تحلیل نشان‌دهنده‌ی استفاده‌ی زیبای زبانی و گرامری در قرآن کریم است که با دقت و ظرافت خاصی انجام شده است.

Nach oben scrollen