068-050-003-قلم

آیه 50   فَاجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِينَ:

تجزیه دستوری

1. فَاجْتَبَاهُ:
   • فَ: حرف عطف، به معنی „پس“.
   • اجْتَبَى: فعل ماضی، باب افتعال از ریشه „ج-ب-ی“، به معنی „برگزید“.
   • هُ: ضمیر متصل مفعولی، به معنی „او را“.
2. رَبُّهُ:
   • رَبُّ: مبتدا، به معنی „پروردگار“.
   • هُ: ضمیر متصل مضاف إلیه، به معنی „او“.
3. فَجَعَلَهُ:
   • فَ: حرف عطف، به معنی „پس“.
   • جَعَلَ: فعل ماضی، به معنی „قرار داد“.
   • هُ: ضمیر متصل مفعولی، به معنی „او را“.
4. مِنَ الصَّالِحِينَ:
   • مِنَ: حرف جر، به معنی „از“.
   • الصَّالِحِينَ: اسم مجرور، جمع مذکر سالم، به معنی „شایستگان“ یا „نیکوکاران“.

ریشه‌ها و معانی

• ج-ب-ی:
  • ریشه „اجْتَبَى“ است که به معنای انتخاب کردن یا برگزیدن است.
• ج-ع-ل:
  • ریشه „جَعَلَ“ است که به معنای قرار دادن یا ساختن است.

نوع جمله و معنا

این آیه یک جمله خبری است که بیان می‌کند خداوند یکی از پیامبران خود را برگزید و او را در زمره مردمان شایسته قرار داد.

مفهوم کلی

آیه بیانگر این است که خداوند فردی را برگزید و او را در زمره نیکوکاران قرار داد. این انتخاب و قرار دادن نشان‌دهنده لطف و عنایت خداوند به آن فرد است.