068-044-003-قلم

تحلیل دستوری:

1. فَذَرْنِي:
   • فَ: حرف عطف (و) برای بیان نتیجه یا توالی.
   • ذَرْ: فعل امر از ماده „ذَرَ“ به معنای „رها کن“ یا „بگذار“.
   • نِي: ضمیر متصل مفعولی به معنای „مرا“.
2. وَمَن يُكَذِّبُ:
   • وَ: حرف عطف (و).
   • مَن: اسم موصول به معنای „کسی که“.
   • يُكَذِّبُ: فعل مضارع از ماده „كَذَبَ“ به معنای „تکذیب می‌کند“ یا „دروغ می‌داند“.
3. بِهَٰذَا الْحَدِيثِ:
   • بِ: حرف جر به معنای „با“ یا „به“.
   • هَٰذَا: اسم اشاره به معنای „این“.
   • الْحَدِيثِ: اسم معرفه به معنای „گفتار“ یا „کلام“.
4. سَنَسْتَدْرِجُهُم:
   • سَ: حرف استقبال نشان‌دهنده آینده نزدیک.
   • نَسْتَدْرِجُ: فعل مضارع از ماده „دَرَجَ“ به معنای „تدریجی وارد می‌کنیم“.
   • هُم: ضمیر متصل مفعولی به معنای „آن‌ها“.
5. مِّنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ:
   • مِّنْ: حرف جر به معنای „از“.
   • حَيْثُ: ظرف مکان به معنای „جایی که“.
   • لَا: حرف نفی.
   • يَعْلَمُونَ: فعل مضارع از ماده „عَلَمَ“ به معنای „می‌دانند“.

ریشه و معانی:

• ذَرَ: به معنای ترک کردن و رها کردن.
• كَذَبَ: به معنای دروغ گفتن یا تکذیب کردن.
• حَدَثَ: در ریشه‌اش به معنای نو و تازه بودن، که در اینجا به عنوان کلام و سخن استفاده شده است.
• دَرَجَ: به معنای آهسته حرکت کردن یا تدریجی پیش رفتن.
• عَلَمَ: به معنای دانستن و آگاهی داشتن.

نوع جمله و معنا:

این آیه یک جمله امری و خبری است. خداوند به پیامبرش دستور می‌دهد که او و کسانی که این گفتار (قرآن) را تکذیب می‌کنند رها کند. خداوند بیان می‌کند که آنان را به‌تدریج و از جایی که نمی‌دانند، گرفتار خواهد کرد.