068-008-003-قلم

(عده‌ای که خود را سیاستمدار می‌دانستند، برای تطمیع پیامبر اسلام نزدش آمده بودند تا به او بگویند: روش تو که این همه خوب و محکم سخن می‌گویی و حقاً لیاقت ترقی زیادی را داری، دور از سیاست است، زیرا در سیاست باید برای جلب نفرات بیشتر، بر خلاف جریان عقیده توده مردم سخنی نگفت.) (۸)

آیه 8 „فَلَا تُطِعِ الْمُكَذِّبِينَ“:

تحلیل دستوری:

1. فَلَا:
   • فَ: حرف عطف است که برای اتصال جمله‌ها به‌کار می‌رود.
   • لَا: حرف نهی است که برای منع یا بازداشتن از انجام کاری به‌کار می‌رود.
2. تُطِعْ:
   • فعل مضارع مجزوم به نهی است.
   • ریشه: „ط و ع“ که به معنای اطاعت کردن یا پیروی کردن است.
   • صیغه: فعل مضارع مخاطب (تو اطاعت نکن).
3. الْمُكَذِّبِينَ:
   • اسم مفعول جمع مذکر سالم است.
   • ریشه: „ک ذ ب“ که به معنای دروغ گفتن یا انکار کردن است.
   • معنا: تکذیب‌کنندگان یا کسانی که انکار می‌کنند.

نوع جمله:

جمله از نوع امری (نهی) است که برای منع و بازداشتن از عملی خاص استفاده می‌شود. در اینجا، جمله به مخاطب (احتمالاً به پیامبر یا خواننده) توصیه می‌کند که از تکذیب‌کنندگان اطاعت نکند.

ریشه و معانی:

• ط و ع (طاعة):
  به معنای اطاعت، پیروی، فرمانبرداری.
• ک ذ ب (کذب):
  به معنای دروغ گفتن، انکار کردن، نپذیرفتن حقیقت.

این تحلیل نشان می‌دهد که آیه تأکیدی بر عدم پیروی از کسانی دارد که حقایق را انکار می‌کنند یا دروغ می‌گویند.