059-022-096-حشر

« Back to Glossary Index
آری نازل کننده مطالب قرآن الله میباشد که جز او صاحب اختیاری در جهان نیست و او به هر پنهان و آشکاری داناست و او هم رحمان است و هم رحيم (رحمان یعنی کسی که اختیار استفاده از طبيعت ها را بدست بشر نهاده و رحیم یعنی بخشش های استثنائی و معجزه آسایی نیز بعمل کنندگان بدستوراتش میرساند) (۲۲)
هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ ۖ هُوَ الرَّحْمَٰنُ الرَّحِيمُ


اوست خدا، کسی که معبودی جز او نیست، دانای غیب و شهادت است، اوست بخشنده مهربان.


تحلیل جمله‌ها و دستور زبان:

  1. هُوَ اللَّهُ
    • هُوَ: ضمیر غایب مفرد مذکر (او)
    • اللَّهُ: اسم معرفه و فاعل جمله (خدا)
    • نوع جمله: خبری (جمله اصلی)
    • معنی: او خداست.
  2. الَّذِي لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ
    • الَّذِي: ضمیر موصولی (که)
    • لَا إِلَٰهَ: نفی وجود معبود (هیچ معبودی نیست)
    • إِلَّا هُوَ: جز او (جز او نیست)
    • نوع جمله: جمله موصولی توصیفی (توضیح برای „الله“)
    • معنی: کسی که معبودی جز او نیست.
  3. عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ
    • عَالِمُ: اسم فاعل (دانای)
    • الْغَيْبِ: مضاف‌الیه (غیب، امور پنهان)
    • وَالشَّهَادَةِ: و شهادت (امور آشکار)
    • نوع جمله: شبه جمله اسمیه وصفی برای خدا
    • معنی: دانای غیب و شهادت.
  4. هُوَ الرَّحْمَٰنُ الرَّحِيمُ
    • هُوَ: ضمیر غایب مفرد مذکر (او)
    • الرَّحْمَٰنُ: اسم معرفه، صفت از صفات خدا (بخشنده)
    • الرَّحِيمُ: صفت دیگر (مهربان)
    • نوع جمله: خبری (توصیف نهایی خدا)
    • معنی: او بخشنده مهربان است.

نوع جمله کلی:

جمله خبرى توصیفی با چند بخش توصیفی برای خداوند که صفات الهی را بیان می‌کند.


خلاصه:

این آیه تأکید دارد که خدا یکی است و هیچ معبودی جز او نیست. او از همه چیز چه پنهان و چه آشکار آگاه است و صفات رحمت و مهربانی دارد.

Nach oben scrollen