049-001-111-حجرات

« Back to Glossary Index
آیه 1: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ وَرَسُولِهِ ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ


1. ریشه‌شناسی کلمات و معانی فارسی:

    1. يَا
      • نوع: حرف ندا
      • معنا: ای (خطاب به کسی)
      • برای جلب توجه و خطاب مستقیم استفاده می‌شود.
  1. أَيُّهَا
    • نوع: اسم اشاره همراه با حرف تنبیه
    • معنا: ای کسانی که
    • برای تأکید بر مخاطب خاص به کار می‌رود.
  2. الَّذِينَ
    • نوع: اسم موصول
    • معنا: کسانی که
    • برای معرفی گروهی که ویژگی خاصی دارند.
  3. آمَنُوا
    • ریشه: «أ-م-ن»
    • معنا: ایمان آوردند، ایمن شدند (از لحاظ قلبی و اعتقادی به خداوند باور آوردند).
  4. لَا
    • نوع: حرف نفی
    • معنا: نه، نباید
    • در اینجا برای منع و نهی استفاده شده است.
  5. تُقَدِّمُوا
    • ریشه: «ق-د-م»
    • معنا: پیشی گرفتن، جلوتر رفتن، چیزی را مقدم کردن.
  6. بَيْنَ يَدَيِ
    • نوع: عبارت ظرف مکانی
    • معنا: در برابر، پیش روی
    • اشاره به فضایی در مقابل چیزی یا کسی دارد.
  7. اللَّهِ
    • ریشه: «أ-ل-ه»
    • معنا: خداوند، معبود.
  8. وَرَسُولِهِ
    • ریشه: «ر-س-ل»
    • معنا: پیامبر او، فرستاده او.
  9. وَاتَّقُوا
    • ریشه: «و-ق-ی»
    • معنا: پرهیز کنید، تقوا پیشه کنید (خود را حفظ کنید از گناه).
  10. اللَّهَ
    • تکرار اسم جلاله (برای تأکید).
  11. إِنَّ
    • نوع: حرف مشبه بالفعل
    • معنا: همانا، به یقین.
  12. اللَّهَ
    • دوباره اسم جلاله (برای تأکید).
  13. سَمِيعٌ
    • ریشه: «س-م-ع»
    • معنا: شنوا، کسی که همه چیز را می‌شنود.
  14. عَلِيمٌ
    • ریشه: «ع-ل-م»
    • معنا: دانا، کسی که همه چیز را می‌داند.

2. تحلیل ساختار دستوری در آیه:

این آیه از چند جمله تشکیل شده است:

  1. يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا:
    • نوع جمله: ندا و خطاب مستقیم.
    • نقش دستوری: «يَا» حرف ندا است، «أَيُّهَا» اسم اشاره برای تأکید، و «الَّذِينَ آمَنُوا» اسم موصول به عنوان توصیف مخاطبان (کسانی که ایمان آورده‌اند).
  2. لَا تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ وَرَسُولِهِ:
    • نوع جمله: نهی (امر منفی).
    • نقش دستوری: «لَا» حرف نفی، «تُقَدِّمُوا» فعل مضارع منصوب به نفی، «بَيْنَ يَدَيِ» ظرف مکان، و «اللَّهِ وَرَسُولِهِ» مضاف و مضاف‌الیه.
  3. وَاتَّقُوا اللَّهَ:
    • نوع جمله: امر (دعوت به انجام کار مثبت).
    • نقش دستوری: «وَ» حرف عطف، «اتَّقُوا» فعل امر، و «اللَّهَ» مفعول مستقیم.
  4. إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ:
    • نوع جمله: خبری تأکیدی.
    • نقش دستوری: «إِنَّ» حرف تأکید، «اللَّهَ» اسم جلاله به عنوان مبتدا منصوب، «سَمِيعٌ عَلِيمٌ» خبر مرکب.

3. نوع آیه از نظر بلاغت و معنا:

این آیه جنبه تربیتی و اخلاقی دارد و از نوع آیات نهی و امر است:

  1. نهی: از پیش‌دستی کردن بدون اجازه خداوند و رسولش منع می‌کند (جلوتر رفتن از حدود الهی).
  2. امر: دعوت به تقوا و پرهیزگاری می‌کند (حفظ رابطه با خداوند).

4. معنی کلی آیه به فارسی:

ای کسانی که ایمان آورده‌اید! در برابر خدا و پیامبرش پیش‌دستی نکنید (از حدود الهی تجاوز نکنید) و تقوا پیشه کنید؛ همانا خداوند شنوا و داناست.

Nach oben scrollen