001-002-001-فاتحه

« Back to Glossary Index
آن مدح و ثناهای مخصوصِ الله باید فقط برای الله باشد که همه کاره‌ی جهانیان است. (۲)

آیه 2 „الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ“ از سوره فاتحه:

تحلیل دستوری:

  1. الْحَمْدُ:
    • نوع کلمه: اسم معرفه
    • اعراب: مرفوع (فاعل)، زیرا مبتدا حذف شده است.
    • معنی: ستایش
  2. لِلَّهِ:
    • لِ: حرف جر به معنای „برای“
    • اللَّهِ: اسم معرفه و مجرور به حرف جر
    • اعراب: مجرور
    • معنی: خداوند
  3. رَبِّ:
    • نوع کلمه: اسم معرفه
    • اعراب: مجرور به اضافه
    • معنی: پروردگار
  4. الْعَالَمِينَ:
    • نوع کلمه: اسم جمع معرفه
    • اعراب: مجرور به اضافه
    • معنی: جهانیان

ریشه‌شناسی:

  • حمد (ح م د): به معنای ستایش و سپاسگزاری. در فارسی نیز به شکل „حمد“ یا „ستایش“ استفاده می‌شود.
  • رب (ر ب ب): به معنای پرورش‌دهنده و مالک.
  • عالم (ع ل م): به معنای جهان یا دنیا.

نوع جمله:

این جمله یک جمله اسمیه است که مبتدا در آن حذف شده و محذوف „هذا“ یا „هو“ می‌تواند باشد، و تقدیر جمله به صورت „هذا الْحَمْدُ لِلَّهِ“ می‌باشد. جمله اسمیه‌ای که خبر آن شبه‌جمله می‌باشد.

معنی کلی:

„سپاس و ستایش مخصوص خداوندی است که پروردگار جهانیان است.“

Nach oben scrollen