آیه 1 بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ تحلیل دستوری:- بِسْمِ:
- حروف و نوع کلمه:
- «بِ» : حرف جر (حرف اضافه)
- «اسْمِ» : اسم مجرور (اسم مضاف)
- ترکیب دستوری:
- حرف اضافه «بِ» به معنای «با» یا «به» است و اسم «اسْمِ» به معنای «نام» در حالت مجرور آمده است.
- اللَّـهِ:
- حروف و نوع کلمه:
- «اللَّـهِ» : اسم جلاله (اسم خاص)
- ترکیب دستوری:
- این کلمه مضافٌ‌الیه برای «اسْمِ» است که به صورت مجرور آمده است و به معنای «خداوند» است.
- الرَّحْمَـٰنِ:
- حروف و نوع کلمه:
- ترکیب دستوری:
- صفت برای «اللَّـهِ» است و در حالت مجرور آمده است. معنای آن «بخشنده» است.
- الرَّحِيمِ:
- حروف و نوع کلمه:
- ترکیب دستوری:
- صفت دیگری برای «اللَّـهِ» است و در حالت مجرور آمده است. معنای آن «مهربان» یا «رحیم» است.
ریشه کلمات و معانی:- اسم:
- ریشه: س-م-و
- معنی: نام یا عنوان.
- اللَّه:
- ریشه: ا-ل-ه
- معنی: خداوند، ذات باری‌تعالی.
- الرَّحْمَـٰن:
- ریشه: ر-ح-م
- معنی: بسیار بخشنده.
- الرَّحِيم:
- ریشه: ر-ح-م
- معنی: بسیار مهربان.
نوع جمله:این جمله به عنوان یک جمله اسمیه (جمله‌ای که با اسم آغاز می‌شود) شناخته می‌شود. این جمله نوعی دعا و تبرک است که با ذکر نام خداوند و صفات او آغاز می‌گردد. | 