بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان تحلیل دستوری (گرامر) و ریشه‌شناسی: - بِسمِ
- ترکیب: «بِ» (حرف اضافه، به معنی «به») + «اسم» (اسم، به معنی «نام»)
- ریشه: «اسم» از ریشه «س‌م‌و»
- نقش: جار و مجرور (حرف اضافه و اسم)، قید حالت
- اللَّهِ
- اسم خاص، به معنی «خدا»
- ریشه: «ا ل ه»
- نقش: مضاف‌الیه برای «اسم»، یعنی «نامِ خدا»
- الرَّحمٰنِ
- صفت، به معنی «بخشنده»
- ریشه: «ر ح م»
- نقش: صفت برای «اللَّهِ»
- الرَّحيمِ
- صفت، به معنی «مهربان»
- ریشه: «ر ح م»
- نقش: صفت برای «اللَّهِ»
نوع جمله و معنی: - نوع جمله: جمله اسمی (بدون فعل، جمله آغازین و دعایی)
- معنی: این جمله برای آغاز سخن یا نوشتار به کار می‌رود و نشان‌دهنده توکل و یاد خداوند است؛ یعنی همه کارها را با یاد و نام خداوند آغاز می‌کنیم که هم بخشنده است و هم مهربان.
| 