092-014-009-ليل

1. تحلیل گرامری کلمات آیه:

فَأَنذَرْتُكُمْ

• فَ: حرف عطف، دلالت بر نتیجه یا ادامه سخن دارد. به معنای „پس“ یا „بنابراین“.
• أَنذَرْتُ:
  • فعل ماضی، صیغه اول شخص مفرد (متکلم وحده).
  • ریشه: „ن-ذ-ر“.
  • باب: إفعال (أَنْذَرَ).
  • معنای ریشه: هشدار دادن، آگاه کردن از چیزی خطرناک یا ناخوشایند.
  • معنای صرفی: „هشدار دادم“.
• كُمْ: ضمیر متصل منصوب، خطاب به جمع (شما). مفعول اول برای فعل „أنذرت“.
• ترکیب کلی: „پس شما را هشدار دادم“.

نَارًا

• نَارًا:
  • اسم منصوب، مؤنث.
  • ریشه: „ن-و-ر“.
  • معنای ریشه: آتش، نور، گرما.
  • نقش اعرابی: مفعول دوم برای فعل „أنذرت“.
  • معنای صرفی: „آتش“.

تَلَظَّىٰ

• تَلَظَّىٰ:
  • فعل مضارع، صیغه سوم شخص مفرد مؤنث.
  • ریشه: „ل-ظ-ی“.
  • باب: تفعل (تَلَظَّىٰ).
  • معنای ریشه: زبانه کشیدن، شعله‌ور شدن با شدت.
  • معنای صرفی: „زبانه می‌کشد“ یا „شعله‌ور است“.
  • این فعل به „نارًا“ برمی‌گردد و در نقش صفت برای آن عمل می‌کند.

2. ریشه کلمات و معانی:

1. ن-ذ-ر: هشدار دادن، بیم دادن از خطرات آینده.
2. ن-و-ر: آتش، روشنایی، گرما.
3. ل-ظ-ی: زبانه کشیدن، شدت گرفتن شعله‌های آتش.

3. نوع جمله و ساختار:

این آیه یک جمله خبریه است که محتوای آن هشدار و بیم است. گوینده (خداوند یا پیامبر به اذن خدا) در حال اطلاع‌رسانی به مخاطبان درباره عذاب آتش دوزخ است.

4. معنای آیه به‌صورت دقیق:

„پس شما را از آتشی که شعله‌ور و زبانه می‌کشد، هشدار دادم.“

توضیح کلی:

در این آیه، خداوند با لحنی هشداردهنده از عذابی شدید خبر می‌دهد که به صورت آتش زبانه‌کشی توصیف شده است. کلمه „تَلَظَّىٰ“ شدت و حرارت غیرقابل تحمل این آتش را نشان می‌دهد.