081-024-007-تكوير

تجزیه دستوری:

1. وَ: این حرف عطف است که به معنای „و“ در فارسی می‌باشد و برای اتصال جملات یا کلمات به کار می‌رود.
2. مَا: در اینجا „ما“ نفی است و به معنای „نیست“ یا „نه“ می‌باشد.
3. هُوَ: این ضمیر اشاره به „او“ دارد که در اینجا منظور پیامبر اسلام (ص) است.
4. عَلَى: حرف جر به معنای „بر“ یا „روی“ است.
5. الْغَيْبِ: اسم، به معنای „غیب“ یا „ناپیدا“ است. ریشه آن „غ-ي-ب“ (غَیَبَ) به معنای ناپدید بودن یا پنهان بودن است.
6. بِضَنِينٍ: ترکیب حرف جر „بِ“ به معنای „با“ و کلمه „ضَنِينٍ“ که از ریشه „ض-ن-ن“ (ضَنَّ) به معنای بخل ورزیدن یا کم‌دادن است. در اینجا به معنای „بخیل“ یا „کم‌گذارنده“ می‌باشد.

تحلیل معنایی:

این آیه نفی بخل پیامبر (ص) در خصوص وحی الهی را بیان می‌کند. به این معنا که پیامبر نسبت به انتقال و ابلاغ غیب (وحی الهی) بخیل نیست و چیزی را از مردم پنهان نمی‌کند.

نوع جمله:

این جمله یک جمله خبری منفی است که در آن نفی بخل پیامبر در ابلاغ وحی بیان شده است.

معنا:

معنای کلی آیه این است که پیامبر در خصوص وحی الهی بخیل نیست و هیچ بخشی از آن را از مردم پنهان نمی‌کند. این نشان‌دهنده صداقت و امانت‌داری او در ابلاغ پیام الهی است.